Buffalo's mogen nog dromen van play-off I
Duimpjes gingen veelvuldig in de lucht, de handen gingen op elkaar. De Gentse achtervolgingsrace loopt zoals verhoopt: 10 op 15 onder coach Yves Vanderhaeghe en ongeslagen in eigen huis. Standard mist de sprong naar de top zes.
"Falta! Falta!" José Guilherme Oliveira Kruss Gomes - vul dat eens altijd op je officiële papieren in - is doorheen de week physical coach bij Standard. Hij zet potjes, leest de hartslagmeters uit van Edmilson en co. en zorgt dat de blessurelast beperkt blijft. Het lukt de man aardig.
Op wedstrijddagen wordt zijn job overgenomen door Kevin Miny, nog een fysieke trainer van de Rouches. Waar gaat dit naartoe, denkt u wellicht. Wel, José - laten we hem zo noemen - zat gisteravond net onder het dak van de Ghelamco Arena, tussen de journalisten. Vurig communicerend met de bank van Standard. Bij elke fout gaf de man - notablok voor zich, gele bic in de hand en een oortje in -, al dan niet met behulp van de tv-beelden, zijn mening door aan de rest van de technische staf. Alsof Sá Pinto van nature nog niet zot genoeg is.
Kalinic toont klasse
Halfweg de tweede helft riep José via zijn oortje op voor een tweede geel voor Roman Jaremtsjoek. De Oekraïense spits tikte de bal nog in doel, nadat Smet al gefloten had voor buitenspel. José kreeg geen gehoor. Het volume ging nadien hoorbaar omhoog, het persbankje kreeg zelfs een stevig dreun te verduren na de misser van Carlinhos. José had niet gezien dat er al gevlagd was voor offside.
De gelijkmaker zou uiteindelijk uitblijven. Standard verdiende op basis van de kansen nochtans een punt gisteravond, maar Kalinic besliste er anders over. Hoelang was dat niet geleden?
Bij AA Gent beseffen ze dat de Kroaat dit seizoen nog niet zijn niveau haalde van voor de zomer. Er valt hem weliswaar weinig te verwijten, maar de straffe saves bleven de voorbije weken uit. Nu, als er aan één speler niet moet getwijfeld worden, dan is het wel Lovre Kalinic. Op een dag keept hij in de Premier League.
Wie ook een mooie toekomst wacht, is Samuel Kalu. Onvoorspelbaar in zijn acties, net als in zijn prestaties, maar de jongste tijd veelal aan de basis van enkele overwinningen. Die verdienste mag Yves Vanderhaeghe zich alvast toe-eigenen. In het post-Vanhaezebrouck-tijdperk zijn meerdere jongens opgestaan. Kalu is een van hen, Simon (geblesseerd gisteren) en Dejaegere ook. Net als Jaremtsjoek.
Bij zijn komst, eind augustus, werd er door sommigen nog wat meewarig gedaan over de spits. Hij sprak geen Engels, was conditioneel niet goed genoeg en kreeg na zijn debuut het verwijt dat hij niet kopbalsterk genoeg was. Diezelfde Jaremtsjoek is onder Vanderhaeghe eerste keuze geworden. En je kunt niet anders dan toegeven dat hij veel potentieel toont: snel, technisch onderlegd en hard werkend. Het was alleen wachten op doelpunten.
Zijn shirt ging uit, de spieren werden opgespannen. Met een schreeuw die ze tot in Kiev konden horen, vierde Jaremtsjoek zijn kopbalgoal. Perfecte timing, dito voorzet van Machado (1-0). José jammerde iets onverstaanbaars in het Portugees.
Perfect thuisparcours
Door de zege is de droom om straks alsnog play-off I te halen nog altijd intact bij de Buffalo's. Wat een maand terug nog bijna onmogelijk leek, heet intussen 'lastig'. AA Gent hoopt over drie weken aan de terugronde te beginnen met een drietal punten achter op de nummer zes. Met de opsteker dat het onder Vanderhaeghe thuis aan een perfect parcours bezig is: negen op negen.
José deed zijn oortje uit en keek strak voor zich uit. "Verdomme!"
