Bracke schreef 52 columns en 9 interviews voor SP

Siegfried Bracke noemde de staatshervorming tijdverlies en rekende in zijn columns genadeloos af met politieke overlopers. 'Ja, ik was Han Vermeer en Valère Descherp', bevestigde het N-VA-kamerlid gisteren. 'Erg verdienstelijk van u dat u me herinnert aan mijn foute gedachten.'

De situatie lijkt met de dag gênanter te worden voor de voormalige VRT-Wetstraatjournalist. Gisteren berichtte De Standaard dat Bracke in 1991 mee schreef aan het partijmanifest 'In de naam van de roos', een eigentijdse versie van het charter van Quaregnon. Bracke ontkende in eerste instantie dat hij de tekst schreef, maar kwam daar gisterochtend op Radio 1 alweer op terug: "Een speciale werkgroep heeft het manifest voorbereid en iedereen van die groep heeft aan die tekst meegeschreven." Bracke houdt vol dat hij dit onbezoldigd deed en als journalist altijd onafhankelijk handelde: "Men mag alles wat ik heb gemaakt screenen om te kijken of ze iets vinden."

Dat is wat deze krant deed. Met de hulp van het Amsab, het Instituut voor Sociale Geschiedenis van de socialistische beweging, reconstrueerden we het volledige oeuvre van wat Bracke in Doèn publiceerde onder zijn aliassen Han Vermeer en Valère Descherp. Het gaat in totaal om 52 columns en 9 interviews van telkens 4 tot 5 pagina's met de SP-kopstukken van toen: Louis Tobback, Karel Van Miert, Norbert De Batselier, Luc Van den Bossche, Freddy Willockx, Willy Claes en Frank Vandenbroucke. Bracke alias Han Vermeer legde de ministers of partijleiders vragen voor die de SP-militanten konden opsturen naar de redactie van Doèn. Hij deed dit vooral in de periode 1993-1994. Zijn laatste column verscheen in januari 1999.

'Onfatsoenlijk'
Op DeMorgen.be kan de lezer zich vanaf vandaag zelf een oordeel vormen over de vraag in hoeverre de toenmalige VRT-Wetstraatjournalist onafhankelijk handelde. In het najaar van 1992 schreef hij in Doèn over de oprichting van de VLD: "De verruimingsoperatie van Verhofstadt is politiek op z'n Amerikaans. Want je moet het maar doen, maandenlang de media aan de praat houden met... ja, met wàt eigenlijk? Want tot nog toe bestaat die vernieuwing uit niet veel meer dan een voorzitter die een partij verlaat om naar een andere te gaan."

Bracke alias Han Vermeer doelde hier op ex-VU-voorzitter Jaak Gabriëls, die was overgestapt naar de VLD. Hij schreef: "Iemand die op zo'n vernietigende wijze zijn eigen politieke verleden de grond inboort, maar dan toch tot de conclusie komt dat hij naar een andere partij gaat, daar is iets onfatsoenlijks aan."

In zijn columns trok Bracke ook van leer tegen Vlaams-nationalisten. Nadat de Vlaamse regering begin 1996 een reeks nieuwe voorstellen formuleerde voor een verdere staatshervorming, schreef de actuele N-VA-voorman onder het pseudoniem Valère Descherp: "Jammer alleen maar dat er na al die staatshervormingen nog zoveel te vinden zijn die in dat waanzinnig vijand-discours meestappen. Het idee dat het gaat om strijdende partijen, om het gevecht over morzels gronds, om het toedienen, krijgen of voorkomen van Vlaamse kaakslagen, om het Vlaams blazoen, om het redden van de eer van moeder Vlaanderen. Uitgerekend dat soort overwegingen heeft ons alvast doen afhaken."

In andere colums ontpopte Valère Descherp zich tot een politieke partycrasher, die geregeld binnen glipte op partijbijeenkomsten van politieke concurrenten als CVP en VLD. Hij schreef dan: "Uit nieuwsgierigheid was ik zondagavond 12 juni afgezakt naar de Melsensstraat." In één column prijst Valère Descherp ook de kwaliteiten van een bepaalde moderator, namelijk Siegfried Bracke.

Siegfried Bracke reageert
Het huidige N-VA-kamerlid reageerde gisteren aan de telefoon kort: "Ik zou niet kunnen zeggen of het nu tweeënvijftig of drieënzestig columns waren. Het is verdienstelijk van u dat het allemaal hebt opgezocht en u me kunt herinneren aan mijn foute gedachten." Bracke bevestigde wel, voor het eerst, dat hij de pen vasthield van Valère Descherp en Han Vermeer.

We gaven hem de gelegenheid zelf alles nog eens te lezen. Hij liet ons even later weten: "Niet slecht geschreven, vind ik. Die vragen van lezers, dat herinner ik mij echt niet meer. Sorry. Ik ben nooit één frank betaald geweest voor dat werk. Van betalingen in natura (etentjes) was ook geen sprake; een jammerlijk gevolg van mijn anonimaat. Niet alle leden van de Doén-redactie wisten immers wie Valère Descherp was."

In het nulnummer van Doèn dook in juni 1992 nog een derde pseudoniem op, waar volgens twee ex-medewerkers van het blad nogmaals Siegfried Bracke schul ging, Jan Vermeer. Die publiceerde toen een lovende bespreking van het boek 'Monologen met Norbert De Batselier', waarin hij die adviseerde om te leren communiceren "in dertig seconden". Jan Vermeer leverde slechts één bijdrage aan doen. In het nummer daarna dook Han Vermeer op. Bracke bestrijdt echter dat hij ook Jan Vermeer was: "Twee pseudoniemen was genoeg."

Siegfried Bracke alias Han Vermeer over VLD-overlopers, 1992
Siegfried Bracke alias Valère Descherp als mol bij de CVP, 1994
Siegfried Bracke alias Valère Descherp over Siegfried Bracke, 1993
Siegfried Bracke alias Valère Descherp schrijft het Agusta-gedicht, 1995
Siegfried Bracke alias Valère Descherp als mol bij de VLD, 1994
Siegfried Bracke alias Valère Descherp over journalistieke deontologie, 1994
Siegfried Bracke alias Valère Descherp over de staatshervorming, 1996
Siegfried Bracke alias Valère Descherp over overloper Johan Van Hecke, 1997
Siegfried Bracke alias Valère Descherp over 100 jaar ABVV, 1998