Bouchez stelt ‘arbeidsdeal 2.0’ voor: ‘Laten we de index netto uitkeren, zo krijgt iedereen loonsverhoging’

Nu iedereen met koopkrachtwensen komt aandraven, wil Georges-Louis Bouchez (36) het hebben over arbeid. De MR-voorzitter wil meer mensen aan het werk krijgen. Hij stelt een alternatief economisch programma voor waarmee hij vooral komaf wil maken met werkloosheid en inactiviteit.

Omdat alles duurder wordt, voeren vakbonden nationale acties en lanceren partijen hun koopkrachtideeën. Nu de druk op de politiek verhoogt, kunnen ook de Franstalige liberalen niet achterblijven. Bouchez gooit weer eens de knuppel in het hoenderhok. Hij botste de afgelopen maanden wel vaker met coalitiepartners: herinner u het getouwtrek over de voetballers, de gokreclame en de tweede verblijven.

Vooral zijn grootste Franstalige concurrent, de PS, krijgt een veeg uit de pan: de arbeidsdeal van minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) is onvoldoende. Bouchez heeft de afgelopen weken met zijn studiedienst een alternatief economisch programma uitgewerkt.

Stoort u zich aan het opbod aan steunmaatregelen?

Bouchez: “We moeten af van het linkse beleid dat gericht is op cheques en gadgets uitdelen zoals vele partijen dat nu doen. Elke dag worden voorstellen gelanceerd die alle richtingen uitgaan. We hebben nood aan een coherent en globaal plan.”

U heeft de afgelopen weken aan zo’n plan gewerkt.

“Inderdaad. MR wil de begroting voor 2023 deze zomer niet los zien van het tweejarige loonakkoord met de sociale partners. We raken niet aan het indexmechanisme. Maar bij de laatste van de vier indexeringen in 2022 stellen we voor dat het geld volledig naar de gezinnen en de bedrijven vloeit. Aangezien een indexering altijd op het brutoloon komt, krijgt de staatskas ook telkens 1,5 miljard euro binnen. We willen 500 miljoen teruggeven aan de werkenden en 1 miljard aan de bedrijven. Zo wordt de brutoloonsverhoging een nettoloonsverhoging voor de mensen.”

Krijgt iedereen evenveel of mikt u op specifieke doelgroepen?

“MR is voorstander van lineaire maatregelen: die bevoordelen iedereen op dezelfde manier. Anders krijg je weer scheeftrekkingen. Ingrepen worden vaak specifiek gemaakt om de overheidskosten naar beneden te halen, maar maak je dan nog een verschil?”

De kostprijs van zo’n algemene aanpak loopt wel op. Hoe gaat de federale begroting dat bekostigen?

“Door de vier indexeringen stijgen de totale loonkosten van onze bedrijven dit jaar met 20 miljard euro. We moeten iets doen om de competitiviteit van de bedrijven wat te vrijwaren. Ze dreigen platgedrukt te worden door de stijgende kosten voor lonen, energie en grondstoffen.”

Maakt een miljard belastingkorting op 20 miljard meerkosten voor bedrijven dan een reëel verschil?

“We kwamen eerst we uit op bijna 4 miljard euro lastenverlaging. Maar de federale begroting heeft het nu al moeilijk. Wij zijn de eerste coalitiepartij die iets voor de ondernemingen neerlegt. Sinds de energiecrisis heeft Vivaldi nog niets gedaan voor de bedrijven, maar wel 2 miljard euro energiemaatregelen beslist voor de gezinnen. Door de indexeringen gaan we op korte termijn weer een loonkostenhandicap opbouwen, dus we moeten iets doen voor de competitiviteit.”

Over naar uw arbeidsmarkthervorming. De ‘arbeidsdeal’ van minister van Werk Dermagne – die onder andere soepelere werkweken mogelijk maakt – is onvoldoende?

“Die ‘miniarbeidsdeal’ moet gewoon uitgevoerd en gestemd worden voor de zomer. Maar dat zal niet volstaan om de belangrijke doelstelling van 80 procent werkenden tegen 2030 te behalen. MR stelt daarom vijf maatregelen voor die een ‘arbeidsdeal 2.0' vormen: een veel ambitieuzer pakket waarmee we wel 80 procent halen.”

Premier Alexander De Croo (Open Vld) koppelt het arbeidsdossier aan het pensioendossier.

“Ik respecteer de agenda van de premier, maar we moeten consequent zijn. Er is werkelijk niemand in de regering die gelooft dat we de 80 procent-doelstelling halen met wat we beslist hebben alleen. Voor mij zijn een grotere ‘arbeidsdeal 2.0' en een pensioenhervorming gekoppeld. Alleen die twee zaken houden elkaar in evenwicht.”

Werkloosheid is een lang aanslepend probleem in Wallonië. Pakt u dat heilige huisje aan?

“De activering van werklozen is onze eerste speerpunt. MR pleit ervoor om de uitkering van werklozen te schrappen als ze gedurende twee jaar meermaals een jobaanbieding of opleiding hebben geweigerd. We willen ook de belastingvrije som optrekken van 9.000 naar 12.000 euro waardoor werken meer lonend wordt.”

In Vlaanderen is inactiviteit een groter probleem dan werkloosheid geworden. Voorziet u daarvoor iets?

“We willen een premie van 3.600 euro geven aan bedrijven die langdurig zieken terug aan boord hijsen. En hen meer laten werken vooraleer ze hun uitkering definitief verliezen. Dokters moeten aangespoord worden om patiënten minder snel en lang thuis te schrijven. En de vakbonden moeten minder de verdediger zijn van de werklozen en hen meer stimuleren om terug te keren naar het werk. Momenteel krijgen vakbonden en ziekenfondsen meer geld als er meer werklozen of zieken zijn. We moeten dat net omdraaien!”

Een ander probleem in Vlaanderen is dat bedrijven geen geschoolde mensen meer vinden.

“Dat is een volgende pijler van ons arbeidspakket. We willen bedrijven deels terugbetalen als ze in dienst genomen mensen zelf hebben opgeleid op hun werkvloer. Geen cheques vooraf, maar wel een belastingkorting nadat de opleiding is afgerond.”

Dat zijn verschillende cadeaus aan de werkgevers. Nogmaals, wie gaat dat betalen?

“Als er meer mensen werken, zal de overheid daar netto bij winnen. Liever iemand die werkt dan iemand met een uitkering die thuisblijft, want daaraan verdient de overheid niets. Werk moet opnieuw een positief en nationaal streefdoel zijn. MR wil een herenigd beleid waarbij de gewesten nauw samenwerken met het federale niveau.”