Bondscoach Marokko verafschuwt wangedrag na wedstrijden: ‘Ik denk niet dat de relschoppers echte Marokkanen zijn’

Marokko is het enige overgebleven Afrikaanse land op het WK in Qatar. Onder Walid Regragui groeiden ze uit tot een van de toernooirevelaties. Gaat na België ook Spanje eraan?

Als Marokko vandaag ook Spanje naar huis stuurt, en er dan opnieuw ongeregeldheden uitbreken in Europese steden, zullen de aanstichters weten dat Walid Regragui (47) hun gedrag verafschuwt. “Ik denk niet dat de relschoppers echte Marokkanen zijn”, haalde de bondscoach van de Leeuwen van de Atlas hard uit na de rellen in België en Nederland tijdens het WK. “Marokkaanse mensen hebben meer respect.”

Regragui en zijn reuzendodende selectie maken ongekende krachten los, zowel binnen de Marokkaanse gemeenschappen in Europa als in Marokko zelf. Kopzorgen als inflatie en droogte zijn voor heel even naar de achtergrond verdwenen nu de nationale ploeg voor de tweede keer in haar geschiedenis in de achtste finale staat.

‘Eén team, één volk’, gaf weekblad TelQuel op zijn voorpagina uitdrukking aan de nu al uitzinnige stemming. En dan moet de knock-outfase nog beginnen.

Extra kaartjes

Het enthousiasme is te begrijpen. Marokko, goed georganiseerd en met flitsende uitbraken, is een van de revelaties van het toernooi.

In een poule met België en Kroatië leek het land op voorhand kwalitatief de nummer drie. Maar de belegen Duivels waren niet opgewassen tegen het dynamische elftal van Regragui en ook Kroatië, WK-finalist in 2018, kon niet van ze winnen. Met zeven punten eindigde Marokko tot ieders verrassing bovenaan. En dus wacht deze namiddag Spanje, grootmacht aan de overkant van de Straat van Gibraltar.

Net als in de poulefase zal het land ook die pot als een thuiswedstrijd beleven. De fans van de tegenpartij steken in de geairconditioneerde stadions van Qatar steevast bleekjes af bij de Marokkanen, luid van begin tot eind.

Een golf van paniek onder de supporters over een gebrek aan betaalbare kaartjes voor de achtste finale tegen Spanje werd gesust door de FIFA, die op aandringen van de Marokkaanse voetbalbond 5.000 extra tickets beschikbaar stelde. Als de kwartfinale wordt gehaald, is dat als eerste Arabische land ooit. Een prestatie die niet onopgemerkt zal blijven in steden als Brussel en Antwerpen.

Bondscoach Regragui is zich bewust van de spanningen rond de Marokkaanse gemeenschappen in Europa. Ook hij is een ‘wereld-Marokkaan’, zoals koning Mohammed VI zijn elders levende onderdanen noemt.

Spelen om pizza’s

Walid Regragui werd in 1975 geboren in Corbeil-Essonnes, een zuidelijke voorstad van Parijs. Als jongen leefde hij voor het voetbal op straat: eerst om Coca-Cola en taart, later om kleine geldbedragen, vertelde hij in 2005 aan de Franse krant Libération. “Ieder van ons legde 30 euro in en het winnende team haalde van het geld pizza’s.”

Op straat sleep hij de intuïtie, technische skills en dribbels die hem ook van pas kwamen op de grasvelden van de lokale club ASCE. Trainer van het eerste elftal Rudi García, die later bekend zou worden als coach van grote clubs als AS Roma en Olympique Marseille, woonde bij toeval een jeugdwedstrijd bij en zag een snelle, behendige speler met temperament. “Ik vroeg me af wat hij in zo’n team deed en haalde hem meteen bij het eerste elftal.”

Als rechtsback kende hij een niet onverdienstelijke carrière die hem voerde langs clubs als Toulouse, Ajaccio en het Spaanse Racing Santander. Bij die laatste club werd hij na een gebroken enkel niet meer de oude, herinnerde clubarts Javier Ceballos zich in dagblad El País. Hij noemde Regragui een slimme kerel, aardig en zwijgzaam. “En nooit een kwaad woord, hoezeer hij ook onder zijn blessure leed.”

Bondscoach dankzij Ziyech

Regragui hield het nog een paar jaar vol voor hij zich op een nieuwe carrière als trainer stortte. Weer stond voetbalvader García aan het begin, toen hij zijn voormalig pupil liet meelopen bij AS Roma. Zijn eerste baan in het trainersvak was in 2012 die van assistent bij het Marokkaanse elftal. Later trainde hij clubs in eigen land en Qatar, met als grootste succes de landstitel en de Afrikaanse Champions League bij Wydad AC uit Casablanca.

Dat hij op 31 augustus van dit jaar bondscoach werd, heeft hij grotendeels te danken aan Hakim Ziyech. De oud-speler van onder meer FC Twente en Ajax en absolute vedette van het nationale team raakte in conflict met coach Vahid Halilhodzic en weigerde nog langer voor zijn land uit te komen. De voetbalbond koos partij voor zijn sterspeler: Halilhodzic moest vlak voor het WK het veld ruimen, Regragui was zijn vervanger.

Onder de nieuwe bondscoach is het voor het eerst sinds jaren rustig rond de nationale ploeg. Zijn materiaal is verre van armoedig: spelers als Ziyech (Chelsea), Noussair Mazraoui (Bayern München) en Achraf Hakimi (Paris Saint-Germain) zouden bij veel andere landen in de basis staan, net als de indrukwekkend keepende Yassine Bounou (Sevilla).

Meer dan die topspelers lijken de Marokkanen echter de coach als hun talisman te zien. ‘Rass l’avocat’ (Avocadohoofd) is de bijzondere bijnaam die critici hem ooit gaven om zijn kale bruine hoofd, en die hij nu met zelfspot draagt als geuzennaam.

Na de overwinning tegen de Belgen poseerde hij voor de FIFA met een avocado, en om de zege tegen Canada (en de groepswinst) te vieren aaiden zijn spelers hem op het veld over zijn glimmende schedel. Voor het hogere doel vindt hij het allemaal best, zei hij na afloop tegen onder meer Reuters. “Misschien brengt het ze geluk.”

Marokko - Spanje om 16 uur op Eén