✦Wonen
Binnenkijken in een waanzinnige boomhut
Hun huis, gebouwd tegen een rotswand bij het Duitse Wuppertal, heeft een woonkamer die uit de berg steekt. Anke Bernotat en Jan Jacob Borstlap kijken uit op het groen en dat geeft hen een echt boomhutgevoel.
Als je vanaf de straat naar boven kijkt, zie je de woonkamer uit de bergwand steken. Maar boven in dit merkwaardige huis merk je niets van wat er beneden gebeurt, van de stad die verderop in het dal ligt. Hier heerst absolute rust.
Door de grote ramen kijken Anke en Jan Jacob vanuit hun zetel aan tegen de groene boomtoppen. Het is een van de vele bijzondere ruimtes die de Duitse architect Hans-Jürgen Schmidt in 1972 in dit ontwerp van zijn droomhuis verwerkte, een soort boomhut meets seventies hippiehuis. Met binnen veel hout en de buitenkant vol kleur.
Wie?
Anke Bernotat (54) en Jan Jacob Borstlap (51). Zij is productontwerper, hij tentoonstellingsontwerper. Samen vormen ze Bernotat&Co Design Studio. Zo wonen aan de rand van Wuppertal, Duitsland.
Precies voor die grandioze gekkigheid vielen Anke en Jan Jacob ruim twee jaar geleden als een blok. “De architect is losgegaan met de bijzondere ruimtes”, vertellen ze. “Er zijn enorm veel fijne hoekjes. We zitten overal waar de zon binnenkomt. In de winter ontbijten we in de woonkamer en zien we door het panoramaraam de zon opkomen. Feestjes geven we bij de zitkuil en ’s zomers barbecuen we op het terras, dat zich onder de woonkamer bevindt. En onze slaapkamer zweeft dan weer boven de woonkamer.
“Maar vooral: vanuit elke kamer wandel je zo de tuin van maar liefst 800 vierkante meter in, die vanaf het huis de steile helling afloopt. Het is echt een jungle met veel groen en wilde bloemen. We willen de natuur zijn gang laten gaan, dus doen er vrijwel niets aan.”
Ook aan het originele ontwerp van het huis wordt zo weinig mogelijk geraakt. “We proberen alle keuzes en veranderingen te maken met de geest van het huis in ons achterhoofd”, legt Anke uit. “De kleuren van het huis zouden we waarschijnlijk nooit zelf hebben gekozen, maar we hebben ze wel zo gelaten, gewoon omdat het past.”
Jan Jacob: “Het huis is gebouwd in de stijl van de traditionele Duitse vakwerkconstructie, maar dan uiteraard op een moderne manier. De vorige bewoner, met name de dochter van de architect, had de grote ruimtes met allerlei wandjes opgedeeld en op de vloer lag overal grijs tapijt. De tussenwandjes waren makkelijk weg te halen, en een mooie houten vloer deed de rest.”
Verder veranderen ze slechts af en toe nog wat zaken. Het interieur is een samenstelling van prototypes van hun eigen ontwerpen – zoals de relaxversie van de Triennial Chair voor Gispen of hun Radiolaria-lampen die als ballonnen in de lucht lijken te zweven – en het integreren van meubels op maat van het huis, zoals de boekenkast die ook fungeert als afscheiding, zodat je niet in het trapgat valt.
“We willen zeker niet gelijk alles in één keer verbouwen en veranderen”, besluit Jan Jacob. “Het moet hier allemaal groeien op een natuurlijke manier.”
Tekst: Lotte Stig
