Binnenkijken in een kleurrijk huis vol vintage

Ze woont in een van de mooiste straten van het Antwerpse Berchem. Kijkt ze naar ­buiten, dan ziet ze niets dan bomen. Alsof de stad en al haar bedrijvigheid mijlenver weg is, in plaats van op wandelafstand.

Dat Joni dit herenhuis haar thuis mag noemen, heeft ze te danken aan de liefde. “Mijn man had het huis gekocht enkele dagen voor we ­‘officieel’ een ­koppel werden. Hij is in deze buurt opge­groeid. Zijn ouders wonen vlakbij, wat deze plek een grote emotionele meerwaarde geeft. Maar het oude karakter van het huis past gelukkig ook perfect bij mij.”

Er ging wel een verbouwing van drie jaar aan vooraf alvorens ze zich hier goed en wel konden ­settelen. Muren en plafonds werden gesloopt om de ruimtes open te trekken en op te hogen. Het enige dat is behouden, zijn de tegels in de gang, de schouw in de woonkamer en de houten vloeren. “Eerlijk gezegd was die periode de hel”, lacht Joni. “Alles wat kon mislopen ís ook misgelopen: van onenigheid met de architect tot een keuken die onder water stond door een lekkage in de ­badkamer ­tijdens onze eerste avond hier.”

Maar het resultaat was de stress en slapeloze nachten waard. “Op de roze tweedehands­keuken ben ik het meest trots. Ze stamt uit de jaren 60 en is gemaakt door de vader van de vrouw die hem verkocht heeft. Ik heb ze helemaal geschuurd en opnieuw geverfd.”

Maar niet alleen de keuken, vrijwel alles wat hier staat heeft al één of meerdere levens achter zich. “Mijn papa is altijd een fervent rommelmarkt­bezoeker geweest. Als kind ging ik vaak mee. Hij zocht naar vinyl, ik kocht strips van Jommeke. Later werden dat boeken en in mijn ­tienerjaren had ik alleen nog maar oog voor meubels en decoratie. Tegen de tijd dat ik op mijn 20ste alleen ging wonen, had ik al een hele uitzet aan vintage ­meubels en spullen bij elkaar geraapt.”

speelparadijs

Haar verzamelwoede is alleen maar blijven groeien. Het huis verkeert dan ook in een constante staat van verandering. Spullen komen en gaan. “Het ­plezier dat ik beleef aan het afschuimen van ­rommelmarkten, kringwinkels en websites is nooit gestopt. En ik vind een tweedehandsmeubel niet alleen mooier, nieuwe spullen bezorgen me gewoon ook stress. Je bent constant voorzichtig om maar geen krassen of blutsen te maken.

“Nee, ik woon liever in een huis waar echt geleefd mag worden. Waar een vlek meer of minder niets afdoet aan de schoonheid van het stuk. Zeker nu er ook kinderen in het spel zijn.”

Dat kinderen niet alleen je leven, maar ook je huis op zijn kop kunnen zetten, ondervindt Joni sinds enkele jaren proefondervriendelijk. Maar dat je woonkamer vaak meer weg heeft van een ­speelparadijs dan van het gestileerde plaatje dat je voor ogen had, wil niet zeggen dat je aan esthetiek in huis moet inboeten: “Er zijn ook ontzettend veel leuke tweedehandsspullen voor kinderen, die bovendien hun stevigheid al hebben bewezen en die je naar believen kan pimpen door aan de slag te gaan met verf, printjes en figuurtjes. Ik vind het leuk om, via mijn kinderen, eigenlijk zelf weer een beetje kind te worden.”