Binnenkijken in een droomhuis dat ín een berg werd gebouwd

Vanop straat – of in dit geval: doodlopend zandweggetje – is er van het onzichtbare huis niet veel meer te zien dan een groendak dat organisch opgaat in het glooiende landschap van de Pays des Collines, de Waalse uitloper van de Vlaamse Ardennen. De moderne grotwoning van Mieke en Dirk vormt een ­complete stijlbreuk met de typische Ardense huizen, die met hun puntdak wel voldoen aan de strenge bouwvoorschriften die gelden in het natuurgebied van Mont de L’Enclus, de Franstalige kant van de Kluisberg. 

Uiteindelijk kon het basale back to nature-ontwerp van het jonge architectenkantoor Studio Okami de dienst stedenbouw toch overtuigen. Maar door het administratieve oponthoud liepen de ­werken al voor de start de nodige vertraging op. Het is maar een van de vele anekdotes uit een buitengewoon bouwavontuur.

Achter het tuinpoortje dat tegelijk dienstdoet als alternatieve voordeur, leidt een bakstenen trap naar het verzonken woongedeelte. Vanop het overdekte terras met bakstenen zuilengalerij kijk je uit op het strakke zwembad dat op het laagste punt ingeplant werd en haaks op het huis staat. Achter de betonnen keermuur die noodzakelijk was om het aflopende terrein bij elkaar te houden, zit nog een geheime moestuin verscholen. 

Maar de grootste wow-factor is het weidse uitzicht op de vallei en de omliggende heuvels. In het Waalse dorpje Amougies, waar de provincies Henegouwen, Oost- en West-Vlaanderen geografisch samenkomen, vond het koppel twee jaar geleden de rust die ze allebei zochten.

Mieke: “Ik ben afkomstig uit Antwerpen, Dirk uit Gent. Deze streek was voor ons een blinde vlek op de kaart, een stukje onbekend terrein om samen te ontdekken. We hadden al een weekendhuisje op de berg, maar het was nooit de bedoeling om ons hier te settelen. Tot we vijf jaar geleden een onmogelijk stukje ­bouwgrond te koop zagen staan in de straat van ons vakantiehuisje. Het terrein was totaal ­overwoekerd en slecht bereikbaar, maar er kon niets op tegen het unieke uitzicht.”

Mieke en Dirk lieten hun uitdagende project over aan het Antwerpse architectenduo Hans Vanassche en Bram Van Cauter van Studio Okami. Dirk: “We hadden maar één verzoek: geef ons een grote, loftachtige living. Met het oog op de toekomst wilden we alles plat en zo multifunctioneel mogelijk. Voor de rest gaven we hen creatieve carte blanche.”

Een vlakke woning realiseren op een steile helling klinkt tegenstrijdig, maar was voor de architecten de logica zelve. Het tijdloze ontwerp is geïnspireerd op het archetype van de grot­woning. Om de helling maximaal in het plan te integreren, werd de woning opgesplitst in twee zones. Vooraan is er een grote, open leefruimte met kook- en werkfunctie. 

Dieper in de berg treed je het intimistische privégedeelte binnen met slaapvertrekken en een badkamer die rond een glazen patio liggen. Alle ruimtes vloeien harmonieus in elkaar over en zijn slechts van elkaar gescheiden door twee verborgen schuifpanelen. Ruwe bakstenen benadrukken het aardse karakter, terwijl de immense raampartijen het buitengevoel naar binnen brengen.

Mieke: “De natuur is hier overal aanwezig, zelfs in bad kijken we uit op de boom op de patio. Dit huis nodigt uit om buiten te leven. ’s Ochtends drinken we koffie op het terras en ’s avonds zitten we uren te genieten van de lichtjes in de verte. Er hangen geen gordijnen voor de ramen, we hebben toch geen inkijk van buren.”

Anderzijds vergt zo’n open space ook wat meer organisatie. Mieke: “Je kunt niets laten liggen of je ziet het. Het huis dwingt je om op te ruimen, maar we hebben gelukkig niet zoveel spullen, dat helpt. Door de open indeling hebben we ook maar één binnenmuur en dus geen plaats om kunstwerken op te hangen. Onze schilderijen liggen voorlopig opgeslagen bij Shurgard.”

Aan opbergruimte nochtans geen gebrek. In het plan werden brede inloopkasten van ­notelaar voorzien die subtiel in het interieur zijn weggewerkt. Voor het raam in de zithoek staat een op maat gemaakt boekenrek van gelakt staal met eiken legplanken, een ontwerp van dochter Elisabeth van interierarchitectuur Bruut.

De verhuis naar ‘de berg’ betekende voor het gezin een nieuwe start. De drie dochters hadden net het nest verlaten, voor Mieke en Dirk het moment om hun ultieme droomhuis voor zichzelf te realiseren. Mieke: “Zo’n open huis laat weinig ruimte voor privacy. Ideaal voor ons als koppel, maar niet praktisch met pubers die behoefte hebben aan een eigen plekje. Als een van de kinderen komt logeren, trekken we gewoon het bed uit de kast en verandert het bureau in een logeerkamer.” 

Door de voorbije lockdown was er opeens extra veel tijd om te genieten van de stilte in de natuur. Mieke: “We leven hier echt op ons eiland. Het was een zegen om op deze plek ‘opgesloten’ te zitten. We zijn urenlang met de hond gaan wandelen in het Kluisbos, op enkele stappen van ons huis, en Dirk heeft er zelfs een nieuwe hobby bij. Hij is tegenwoordig helemaal into tuinieren, terwijl ik nog geen tomatenstruik van een aardappelplant kan onderscheiden.”