Beste Erik Van Looy, u kunt ons doen vergeten dat Covid-19 bestaat

Beste Erik Van Looy

Ik denk dat ik een oplossing heb. Voor de kerstkwestie, bedoel ik. En u speelt in dat plan de centrale rol. Jawel, ik leg de taak om Vlaanderen door deze lastige periode heen te loodsen bij dezen op uw sympathieke schouders. Ziehier het idee: omdat velen onder ons eenzame feesten tegemoet dreigen te gaan, én om de schavuiten die transmissiefeestjes dreigen te organiseren op andere ideeën te brengen – om die twee vliegen in één klap te slaan, maakt u van donderdagmiddag 24 tot en met vrijdagmiddag 25 december een etmaal lang live televisie: Kerst met Erik! U houdt de natie 24 uur lang gezelschap – met mopjes, quizjes, interviews, filmpjes en de mogelijkheid om af en toe met u te chatten.

Ik schrijf dit in alle ernst, omdat ik sinds kort uit eigen ervaring weet dat u over een zeer groot troostend vermogen beschikt. Dat was mij de laatste jaren een beetje ontgaan – De slimste mens boeide mij niet meer. Er wordt door echt iedereen in dat programma aldoor zo hard gelachen, er heerst zoveel nodeloze hilariteit dat ik er van de weeromstuit nogal treurig door placht te worden. Bij elke intense lachbui van uwentwege voelde ik mij wat verder wegdrijven van de Vlaamse grondstroom, die u topkijkcijfers bleef gunnen.

Boomer

Vandaag is uw programma een lichtpuntje in mijn dag. U zult het mij niet euvel duiden dat ik u in vertrouwen neem, maar ik kamp – zoals velen – af en toe met lichtjes morbide gedachten. Ik ben een bofkont met mijn twee fijne huisgenoten, maar omdat ik nu al acht maanden het huis haast niet meer verlaat, wordt het mij soms droef te moede. Vaak heb ik zin om stilletjes te huilen – ware het niet dat ik nog zo’n schokbestendige boomer ben die heeft geleerd dat mannen niet wenen. Maar diep van binnen staat het gemoed soms onder water. Ik voel dat de tand des tijds ijverig de poten onder mijn stoel vandaan aan het knagen is en ik worstel met emoties waarvan ik het bestaan lang niet vermoedde – bij het vernemen van de dood van Lutgart Simoens ervoer ik zelfs diepe melancholie.

En zo komt het dat ik dit seizoen elke avond toch paraat zit om naar De slimste mens te kijken. Ik laaf mij nu aan elk van uw lachbuien en geniet gulzig van de mogelijkheid die u ons biedt om het verstand even op nul te zetten. Het is alsof mijn hersenen een uur lang volkomen vacuüm worden gezogen. Toen ik deze week ineens een lege zaal zag, dacht ik heel even dat het publiek ten gevolge van een superverspreider collectief naar intensieve zorg was afgevoerd, maar ik besefte gelukkig snel dat nieuwe coronaregels op tv altijd met enige vertraging toeslaan. Het wonderlijke aan uw programma is dat u er zelfs met die lege studio nog altijd in slaagt om ons te doen vergeten dat Covid-19 bestaat. Sterker nog: tijdens uw quiz voelt het leven zo licht dat het lijkt alsof alles altijd goed komt, alsof de meeste mensen deugen, alsof peuters nooit een kogel in het gezicht krijgen, alsof Ben Weyts & Jan Jambon de nieuwe Gaston & Leo zijn in plaats van Vlaamse bestuurders – je bent even van de wereld. En ondertussen steek je er – geheel nietsvermoedend, zoals de Vlaming het graag heeft – toch nog iets van op. Vaak zijn dat overtollige weetjes, maar zo nu en dan dient zich zowaar gloednieuwe informatie aan. Echt top, hoor!

K-pop

Zo gebeurde het laatst met een uitspraak van dj en deelnemer Umi Defoort. Toen hij na een vraag over K-pop uitlegde dat die Koreaanse hype niet zo onschuldig en aardig is als ze lijkt – de vedettes worden van jongs af aan gedrild en zelfs naar een plastische chirurg gestuurd – keek ik raar op. Hemel! Zorgwekkend. Had ik nog nooit van gehoord. Niet van K-pop, nog minder van de voze business erachter. Ik tuimelde even van mijn wolk.

Mocht ik die keer naar de heruitzending hebben gekeken in plaats van live, dan was deze dreun mij bespaard gebleven. Na protest van K-popfans besloten Vier en Woestijnvis om het bewuste fragment uit het programma te knippen. Zulks in overeenstemming met de tijdgeest die dicteert dat niemand nog voor het hoofd mag worden gestoten. Een motto dat Woestijnvis al geruime tijd hoog in het vaandel voert. Denk maar aan de Hitlergroet van Geert Hoste die braafjes werd weggeknipt uit een aflevering van De ideale wereld, na een klachtenbrief van een gekrenkte Vlaams Belanger. Die orwelliaanse benadering van de werkelijkheid – als het stoort, herschrijven we het – past prima bij uw productiehuis. Een Woestijnvisser is een allemansvriend, iemand die – zoals uzelf – is opgetrokken uit louter knusse en charmante beminnelijkheid. Een Erik is een vriend aan huis.

Knip

Men kan daar schamper over doen, in deze barre tijden is zelfs de grootste cynicus daar niet tegen opgewassen. Vandaag willen we niet liever dan iemand die alles wat stoort, wringt en verontrust simpelweg uit de beeldstroom knipt – alsof het nooit gebeurd is. Wat mij op nóg een idee brengt: kunt u na dat kerstprogramma misschien ook het jaaroverzicht maken?

Warme groet!

Joël De Ceulaer, senior writer