Beeldhouwer Peter Rogiers debuteert met strip
Na sculpturen die staan opgesteld in onder meer het SMAK, Middelheim of Muzee, haalde de Vlaamse beeldhouwer Peter Rogiers een oude liefde vanonder het stof vandaan. Met The Hunger: Snowman vs Squid is hij aan zijn allereerste strip toe.
Een witte palmboom die de rol krijgt van alziende verteller, een sneeuwman die kan vliegen en aangetrokken is tot water en een van vorm veranderende octopus. Rogiers (45) geeft toe dat zijn The Hunger: Snowman vs. Squid draait rond een clichéverhaal, "Het verhaal is ondergeschikt aan het grafische plezier. Ik ben vooral beeldhouwer en werk daarbij maanden aan een enkel werk. Deze comic bood me de mogelijkheid om 's avonds een vloed van tekeningen en beelden op me af te laten komen. Dat bleek een mooi tegengewicht." Niettemin duurde het lang voor hij zijn scrupules rond een eigen strip van zich wist af te schudden. "Ik heb mijn voorliefde voor comics lange tijd links laten liggen omdat ik dacht dat het niet erg paste bij mijn beeldend kunstenaarschap. Nu heb ik ze naast elkaar leren appreciëren.
"Ik zie mijn comic als een pastiche op het superheldengenre, gemixt met een soort van soapopera-idee. Toen ik vroeger op bezoek ging bij mijn grootmoeder had ze vaak Mooi en meedogenloos opstaan. Onwaarschijnlijk vreemd hoe daarin die camerabewegingen een idee van herhaling en tijd oproepen. Dat is ook het grondplan in mijn comic. Tegelijkertijd zul je er ook elementen van mijn eigen werk als beeldhouwer in aantreffen.
"Ik ben de laatste tijd heel veel sculpturen aan het maken die refereren naar palmbomen. Die sculpturen krijgen in mijn comic de rol van een soort van alziende vertellers die commentaar geven op gebeurtenissen. Ik denk dat ik, bewust en onbewust, elementen van de ene wereld in de andere laat overgaan."
Géén graphic novel
Rogiers gaat zelfs een stapje verder door te beweren dat de strip hem al decennia inspireert als beeldhouwer. "Ik ben nogal fan van auteurs die zowel in de strip- als kunstwereld carrière maken. Vaak maken zij iets wat je zou kunnen omschrijven als een grafisch delirium." Voorbeelden te over, meent hij. "In mijn 3D-sculpturen blijf je bijvoorbeeld referenties zien naar artiesten als Peter Saul, kunstenaars die niet toevallig een soort van comictaal in hun werk onderbrengen. Ik heb het gevoel dat het iets eigen is aan onze tijd. Ik moet ook denken aan Philip Guston, een abstracte expressionist uit de jaren vijftig, die samen met Jackson Pollock furore maakte. In de jaren zestig is hij hele karikaturale, figuratieve schilderijen beginnen maken. Hoogst origineel, maar ze hebben hem toen uitgespuugd. Later is hij in ere hersteld en werd hij gezien als een pionier, zo'n beetje als wat ook stripauteur Robert Crumb overkwam. Ik zie ze als mijn vaderfiguren uit de kunstwereld.
(Denkt na) "Het is natuurlijk wel een beetje gevaarlijk om andere namen te noemen omdat je er op getypecast kunt worden, maar toch..."
Strip als kunst
Als tekenaarsvoorbeeld haalt hij Eddie Campbell (From Hell) aan en liever gebruikt hij de omschrijving 'comic' voor zijn strip, "omdat het referenties heeft met Batman uit jaren de tachtig, toen die nog in zwartwit getekend werd op trashy papier. Dat waren pure pulpdingen die bijna gemaakt werden om weg te gooien. Uit die periode heb je een aantal tekenaars als Buscema, die ondermeer Conan the Barbarian en Silver Surfer maakte. Inhoudelijk niet zo sterk, grafisch wel."
De vraag of strip kunst is, beantwoordt hij meteen volmonding 'ja'. Maar lang niet allemaal. "Commerciële strips als FC De Kampioenen zijn afschuwelijk, andere strips zijn zeker wel kunst. Het wordt ook hoe langer hoe meer zo beschouwd. Gary Panter was een beeldend kunstenaar die in de jaren tachtig zelfs voor Art Spiegelmans stripmagazine RAW tekende. Fantastisch was dat.
"Onlangs verscheen een monografie over hem waarbij de inleiding geschreven is door de onlangs overleden Mike Kelley en Robert Storr, een van de meest invloedrijke kunstcritici in verband met de hedendaagse kunst en verbonden aan het New Yorkse MoMA. Zoiets bewijst toch dat strips toch echt een soort van aanzien beginnen te krijgen in de hedendaagse kunstwereld."
Rogiers' stripavontuur eindigt niet bij deze ene strip. Momenteel werkt hij aan een film noirachtige fotostrip met Hannelore Knuts als centrale figuur. Tja, ik ben begonnen met de strip als een soort folie, maar ik merk dat ik er niet mee kan stoppen."
The Hunger: Snowman vs. Squid verschijnt bij uitgeverij Merpaperkunsthalle.
