An Olaerts heeft haar kaartjes voor Brigitte Kaandorp al maanden op zak

Vrouwen zonder humor zijn veiliger

Mijn allereerste herinnering aan cabaret is meer dan twintig jaar oud. Ik zat in het vijfde leerjaar bij een sympathieke onderwijzeres met dikke enkels. Onder de grote speeltijd, toen ik de kast met liedjes van het miskoor moest opruimen, zong ik voor haar de Tango van het blote kontje. Van Toon Hermans. Tamelijk gewaagd van lyriek, zeker voor een kind van elf. Enfin, de juffrouw lachte en dat heb ik onthouden.

Pas veel later is het me gedaagd dat ze meewarig lachte, maar toen was het kwaad reeds geschied. Aangemoedigd door het amusement van de juf schreef ik in alle rondgaande vriendenboekjes dat ik later Antoinette Hermans wilde worden. Het is er nooit van gekomen. Gebrek aan talent zeker. Of anders gebrek aan ambitie. Niet genoeg geldingsdrang. Of gewoon gebrekkig van humoristische leden, zoals Wim Helsen een poos geleden deed noteren in Goedele. Vrouwen zijn de gehandicapten van de humor, stelde hij. Waarmee de mens zich – laat ons hopen ongewild – ontpopte tot een moppentapper van het zevende knoopsgat. A la: wat knabbelde Hitler bij zijn aperitief? Borreljoodjes! Vinden de joden niet om mee te lachen? Joden hebben geen gevoel voor humor.

Een stel eierstokken

Denk maar niet dat ik nu met een spandoek op de bus naar Mortsel ga zitten. Om aan de voordeur van Helsen te gaan roepen dat vrouwen wél humor hebben. Humor is een schaars goed, zowel onder mannen als onder vrouwen. Het enige wat ik wel wil doen is stellen dat Brigitte Kaandorp grappig is. Nota bene terwijl ze daarin wordt gehinderd door een stel eierstokken. De afgelopen week vulde ze tien keer Carré, de kathedraal van de lol in Amsterdam. En nog beter, volgende week speelt de cabaretière bij ons ten dans. De nieuwe show heet Zó en werd door de Hollandse gazetten de hemel in geprezen. Het is weliswaar altijd gevaarlijk om je ergens op te verheugen, maar ik doe het toch, en al geruime tijd. Want ik heb kaarten van ver voor Kerstmis vorig jaar. Kaandorp staat immers te boek als altijd uitverkocht, zeker boven de Moerdijk. Want in Nederland hoeft Brigitte Kaandorp al heel lang niet meer te bewijzen dat ze humor heeft.

Officieel staat de 47-jarige Haarlemer vrouw dit jaar 25 jaar op de planken. Ze won het Camerettenfestival in 1983, het jaar dat Hans Liberg tweede werd en Paul de Leeuw de persoonlijkheidsprijs kreeg. Naar aanleiding van haar zilveren jubileum werd ze vorige week per koninklijke medaille tot officier geprikt in de Orde van Oranje Nassau. Ook al is de koningin nog nooit naar een show van haar komen kijken en al is het lintje waarschijnlijk nu al zoekgeraakt in de janboel van haar huishouden. Want meestal heeft Kaandorp het over haar huishouden, hoe alles daar de soep in draait en hoe het sprookje van de Libelle een onnozel streven is.

Positief pessimisme

Wie op zoek is naar geëngageerde humor is bij Kaandorp aan het verkeerde adres. Kaandorp doet niet aan grote meningen. Tot nu toe heeft ze alleen nog maar gehakt gedraaid van Andries Knevel, een presentator van de EO. Gelukkig heeft Kaandorp geen engagement nodig om zich op te winden. Soms schreeuwt ze zo hard dat de trommelvliezen van het publiek als condooms naar buiten gaan hangen. Op die momenten is Kaandorp op haar best. Ze ergert zich dood aan vrouwen met kreukloze linnen broeken en aan de rest van het gemarketeerde, geslaagde dames­leven. Kaandorp is alles wat de Efteling niet is. Als Kaandorp gaat picknicken ligt het ruitendekentje gegarandeerd op een mierennest. Positief pessimisme noemt ze het zelf.

Het enige nadeel dat Brigitte Kaandorp heeft, is dat ze als vrouw niet aantrekkelijk wordt bevonden. En eerlijk gezegd, ze heeft ook gevaarlijke ogen. Ze loopt er allesbehalve bij als een hapklare brok. Bovendien geven veel mannen toe dat ze een beetje bang zijn van haar. Althans zo was het geval voor Martin Simek, de meester-interviewer op de Nederlandse zender RVU, die nooit zo zenuwachtig was als toen hij Kaandorp in de studio kreeg. Misschien is het dat wat Wim Helsen bedoelde. Vrouwen zonder humor zijn gewoon veiliger.

Soms schreeuwt Kaandorp zo hard dat de trommelvliezen van het publiek als condooms naar buiten gaan hangen. Dan is ze op haar best