Al wat Regi Penxten aanraakt, verandert in een hit: ‘Na elk Sportpaleis denk ik: het zal wel het laatste zijn’

Regi Penxten speelt zaterdag in een uitverkocht Sportpaleis met zangers die zijn kinderen zouden kunnen zijn. In de Lage Landen komt er nauwelijks nog een pophit uit waar hij geen hand in had. Ook collega’s beschrijven Penxten als genie. Hoe komt het dat de producer een schijnbaar magische touch heeft?

Regi Penxten wil vooraf alleen de essentie kwijt over Zwaartekracht, zijn 28ste concert in het Sportpaleis. Het aantal nummers op de setlist: 43. Het aantal verkochte tickets: 20.400. De lijst met gasten: Emma Heesters, Camille, Olivia, Jaap Reesema, Pauline en hardstyle-dj Mark with a K. Of Linda Mertens na haar veelbesproken minioptreden in Engeland toch niet stiekem aan het oefenen is voor de grote comeback van Milk Inc.: “Zeker niet.” En wat hij zelf nog te doen heeft in de week voor de show: “Alles. Elke dag komen er zangers naar mijn studio, ik heb nog massa’s werk met de band, voor mijn eigen dj-set heb ik nog niks... Als je mij zaterdag ‘goedenavond Sportpaleis’ hoort zeggen, weet dan dat ik kapot ben.”

Het interview vindt plaats in de Whisper Studio, de werkplek van Regi die één geheel vormt met zijn villa in Heusden-Zolder en genoemd is naar het Milk Inc.-nummer dat er in 2004 als eerste werd gemaakt. Toen was Hanne Reeg, de zangeres die tijdens ons gesprek in de zangbooth staat, nog niet eens geboren. Reeg is finalist van de Regi Academy, Penxtens persoonlijke variant van The Voice op VTM 2. Als ze wint, krijgt ze een kant-en-klare single aangeboden. De winnares van vorig jaar, Paulien, zit met ‘Duizend sterren’ aan ruim 5 miljoen streams.

De bijbehorende gouden plaat is maar een van de velen die in de gang en de ontspanningsruimte van de studio hangen. Daar zitten recente bij, zoals ‘Vuurwerk’ (met Camille, 2021), ‘De wereld draait voor jou’ (met Niels Destadsbader, 2021) en ‘Ordinary’ (met Milo Meskens, 2018), maar in een nis, naast de wijnkast, staat ook de platina plak voor Land of the Living van Milk Inc. uit 2000. Wat verderop, uit hetzelfde jaar: ‘Turn the Tide’ van Sylver, want ook daar zat hij mee achter.

Op de lage commode in de gang heeft Penxten zijn trofeeën verzameld: TMF Awards, MIA’s en Zomerhits, maar ook de Story Award voor koppel van het jaar die hij ooit met Elke Vanelderen won, de moeder van zijn dochters Ellie Martha en Renée. Regi maakt er geen geheim van dat zijn carrière hem zijn huwelijk heeft gekost, maar is vandaag naar eigen zeggen de beste vader die hij kan zijn. “Mochten we nog samen zijn geweest, zou het veel lastiger zijn. Dan zou ik er altijd zijn, maar nooit echt aanwezig. Nu hou ik zondag, maandag en dinsdag zo goed mogelijk vrij.”

Ibiza

In interviews vertelt Penxten graag dat hij als 8-jarige twee dromen had: in de studio werken en op het podium staan. “Ik heb twaalf jaar klassieke gitaar gestudeerd en beheers het instrument goed genoeg om songs te schrijven, maar ik wist dat ik als gitarist of zanger de wereld niet zou veranderen. Daarom ben ik me in productie gaan verdiepen. Mijn vader bracht mij naar computer- en synthesizerbeurzen, maar zelfs daar hadden de meeste standhouders geen antwoorden op mijn vragen. Omgekeerd kon niemand in de dancewereld toen songs schrijven of noten lezen. Handig voor mij.”

In klasgenoot Filip Vandueren vond hij iemand die net zo gek is van computers als hij. Zo werd K-Lab geboren. “We hielden van trance en probeerden die sound na te maken, maar we kenden het alleen van de radio. Voor de discotheken waren we nog te jong”, vertelt Vandueren.

“Met onze cassettes leurden we bij de huis-dj’s van de Illusion en de Cherry Moon: of ze er toch eens naar wilden luisteren. We zaten eens op het bureau bij Marnik Braeckevelt, de labelmanager van Dance Opera, die ons nummer maar niks vond. Waarop zijn collega Patrick Claesen (alias Pat Krimson, JVL), die een verdieping hoger zat en onze muziek had gehoord, de kamer binnenstapte met de woorden: ‘Geef die jongens een platencontract’”, vervolgt Vandueren.

“Die trance kan nu wel obscuur klinken, maar een van onze eerste optredens was wel voor zesduizend man in de Ethias Arena (vandaag de Trixxo Arena, JVL) in Hasselt”, herinnert Regi zich. “Het heeft me nooit geboeid om iets te maken dat maar honderd man goed vinden. Ik wilde grote podia en een zo groot mogelijk publiek.”

Toen hij voor het eerst naar Ibiza ging, veranderde zijn idee van wat K-Lab moest zijn: de muziek werd wat vrolijker en kreeg wat meer groove, à la Armand Van Helden. Zo vervelde K-Lab tot Milk Inc.: met ‘La Vache’, ingezongen door Nikki Van Lierop, brak de groep in 1996 voor het eerst een paar potten.

Wat later leerde Regi Wout Van Dessel kennen, een fan van K-Lab. Samen richtten ze Sylver op en brachten ze ook een paar cultplaten uit, waarvan ‘Rigor Mortis’ onder de naam Flesh & Bones de bekendste is. “Toen de Nederlanders en Duitsers op zulke muziek begonnen te zingen, zijn wij dat ook gaan doen. De tekst van ‘Turn the Tide’ heb ik in een kwartier op een bierkaartje geschreven.”

Regi schreef zowel bij Milk Inc. als bij Sylver mee aan de songs, maar echt uitblinken deed hij volgens Vandueren en Van Dessel achter de knoppen. “Hij is een echte techneut”, zegt die laatste. “Tot in het oneindige kon hij bezig zijn met het prutsen aan klanken. Hij was daar veel perfectionistischer in dan ik in, bijvoorbeeld, mijn teksten.”

Geen einde, maar nieuw begin

In die jaren scoorde Regi niet alleen een nummereenhit met Sylver en vier met Milk Inc., ook solo ging het hem voor de wind. Hij bracht nummers uit met een waaier aan gastzangers, van Stan Samang over Hanne Troonbeeckx tot Scala en Bart Peeters, en vulde als dj in zijn eentje de voormalige Ethias Arena, nu Trixxo Arena.

Toch begon het goud en platina steeds minder te blinken. Je ziet het ook aan de platen op zijn muur: Milk Inc. Supersized (2006) behaalde nog goud met 20.000 exemplaren, de tweede Registrated-plaat (2010) haal die die status met 15.000 exemplaren, Milk Inc. Undercover (2013) met ‘maar’ 10.000 exemplaren. De cd-verkoop ging achteruit, niemand wist goed wat te doen met het opkomende Spotify.

Regi scoorde tussen 2010 en 2017 zeven jaar lang geen enkele nummereenhit. In die periode verliet Linda Mertens ook Milk Inc. om voor haar zieke dochtertje Lio te zorgen – intussen is zij overleden – en dus stond Penxten als muzikant op een kruispunt. Stoppen met producen wilde hij niet, maar hij had wel een nieuwe uitdaging nodig.

“Rond 2016 keek ik eens naar de Spotify-hitlijsten in heel Europa. Overal stonden lokale artiesten bovenaan: Nederlandse rap in Nederland, Franstalige rap in Frankrijk en Wallonië, Spaanse reggaeton in Spanje. In Vlaanderen: niks. En waaraan lag dat? Omdat de producties niet goed genoeg klonken”, zegt Penxten. “Wij hadden geen kwalitatieve popmuziek van eigen bodem, wij hadden niks dat klonk als Justin Bieber of Dua Lipa. Daar wilde ik verandering in brengen.”

Filip Vandueren zag het niet zitten om voor een ander project te schrijven, maar Penxten vond een nieuwe rechterhand in Lester Williams. De twee kenden elkaar dan al langer uit het dj-circuit. “Hij vroeg mij om te helpen met ‘Where Did You Go (Summer Love)’: nummer één in de Ultratop. Vervolgens heb ik hem in contact gebracht met Jaap Reesema, die toen nog zong als Jake Reese. Met z’n drieën hebben we in één dag ‘Ellie’ geschreven en opgenomen: weer nummer één. Toen zei Regi: ‘Jij gaat hier niet meer weg’”, aldus Williams.

Het duo Penxten-Williams liet zich omringen door een team van gastschrijvers die elkaar afwisselden. Reesema maakte daar deel van uit, net als Timofey Reznikov, een producer uit de cirkel rond David Guetta die ook heeft meegewerkt aan zijn huidige hit ‘I’m Good’. “Regi vroeg me om zijn producties wat te moderniseren, maar de grote ideeën komen nog steeds van hem zelf. Hij weet beter dan wie ook of een nummer sneller of net een beetje trager moet, of er in die ene passage blazers of strijkers moeten”, vertelt Williams.

Williams noemt Penxten zonder omwegen geniaal. “Ik breng inspiratie in de studio en zorg ervoor dat de juiste zangers en schrijvers naar hier komen. Maar als ik Regi drie ideeën geef, zal hij altijd het beste kiezen. Dat is zijn grote kracht.”

“Als je een klik hebt met hem, brengt hij talenten bij je naar boven die je zelf niet meteen zou ontwikkelen”, zegt Van Dessel. Maar het kan ook al eens minder gaan, vult Vandueren aan. “Conflicten gaat hij uit de weg: dan gaat hij liever nog eens met iedereen iets eten. Tegelijk heeft Regi geen filter. Elke valse noot zal hij met naam en toenaam benoemen. In Regi Academy houdt hij zich in met zijn commentaar, dat zie ik.”

Byebye Engelse teksten

In 2020 nam Regi deel aan het VTM-programma Liefde voor Muziek, waarvoor hij nummers covert van onder meer Mama’s Jasje en Karen Damen. “Vijf jaar daarvoor zou ik die nummers in het Engels hebben vertaald, maar toen voelde ik dat de jeugd weer Nederlandstalige pop wilde horen. Toen Armin van Buuren Hoe het danst uitbracht, viel mijn frank. Toen heb ik beslist: fuck it, het Nederlands wordt weer cool en wij gaan daarvoor zorgen.”

De grootste hit uit de reeks, een bewerking van Gene Thomas’ ‘Kom wat dichterbij’, stond negen weken op één en is daarmee cijfermatig de grootste Nederlandstalige hit ooit in Vlaanderen. Toen Regi op een dag samen met zijn twee dochters naar #LikeMe keek en daarin Camille Dhont zag, wist hij dat hij zijn volgende succes te pakken heeft.

“‘Vuurwerk’ is exact wat ik voor ogen had toen ik hiermee begon: of je nu naar StuBru of Qmusic luistert, je kent het. En weet je waarom?” Hij houdt zijn hand boven zijn hoofd. “Omdat die nummers op dát niveau zijn. En zoals je ziet, ik krijg de platen niet meer opgestapeld. Ik heb 69 toptienhits, daar gaat zolang ik leef niemand nog over. Ook in de zogenaamde alternatieve scene is er steeds meer gehoor voor goede popmuziek.”

Dat weet Regi als geen ander, want met zijn vennootschap heeft hij een derde van de aandelen in TousEnsemble Publishing, een muziekrechtenbedrijf dat naast Regi’s eigen muziek en die van zijn platenlabel CNR ook nog eens de Belgische rechten van het Nederlandse bedrijf Cloud 9 beheert. Lees: onder meer Pommelien Thijs, Lost Frequencies, Armin van Buuren, Snelle, Dimitri Vegas & Like Mike. De conclusie is niet alleen dat Regi Penxten zich zo nipt miljonair mag noemen, maar ook dat er nauwelijks nog een pophit in de Lage Landen uitkomt waar hij géén hand in heeft.

Blijven genieten

Het eremetaal aan zijn muren maakt Regi niet nostalgisch. “Ik vind het net leuk dat deze show vooral rond mijn nieuwe muziek draait. ‘La Vache’ speel ik met plezier omdat mensen dat graag horen, maar ik wil daar niet in blijven steken. De dag dat ze me als retroact boeken, ga ik wel iets anders doen. Wat ik nu heb, wil ik niet verliezen en dat is wat mij drijft. Na elk Sportpaleis denk ik: het zal wel het laatste zijn. Na elke hit denk ik: dit was het dan. Ik weet dat ik er wat meer van zou moeten genieten, maar het lukt me niet.”

Verder gaat het mentaal trouwens prima met hem. “Ik denk dat ik het niet in me heb om te kraken onder druk, hout vasthouden. En ik heb het geluk dat de mensen met wie ik werk nog harder willen gaan dan ik. Nog eens hout vasthouden.”

Regi heeft ook voor volgend jaar al een show in het Sportpaleis aangekondigd. Afspraak op 14 oktober 2023. “Maar eerst een jaar fier zijn op de show dit weekend”, zegt Penxten. “De hele livesector ligt op zijn gat en ik heb de grootste zaal van het land al een maand op voorhand uitverkocht. Overal worden de concerttickets duurder, bij mij kan je voor 25 euro komen kijken en krijg je nog steeds een show van drie uur. Ik werk marktverstorend, zonder subsidies, en dat vind ik geweldig. Van live spelen word ik niet rijk, maar ik heb liever dat de mensen elk jaar terugkomen.”

Van verre buitenlanden droomt Regi niet meer. “Die heb ik gehad. Hier aan de muur hangen de Walk on Water-achtige nummers die deze studio hebben betaald. Deze zomer heb ik nog één groot buitenlands festival gedaan. In Madrid, voor 20.000 man. Dat wil ik nog doen, maar al die kutvluchtjes naar discotheken om daar om 5 uur ’s ochtends te gaan draaien, dat is voorbij. Daarvoor zit ik in Vlaanderen op een veel te leuk niveau: ik lach me kapot en slaap in mijn eigen bed. En stel dat dat hele verhaal in het Nederlands binnen twee jaar stopt, dan ga ik weer door in het Engels en zien we wel wat er gebeurt.”