Wie met deze generatie naar de oorlog wil, moet halverwege terugkomen omdat de telefoonkaarten heropgeladen moeten worden

Mark Coenen gaat op wandel met de week.

De werkelijkheid bewijst het elke dag: het kan altijd erger. En de dag daarna nog erger.

Zo ook deze week, tot in de boekhandel toe.

We maken volgens de rechtse rakkers, u allen welbekend, een totale implosie mee van het avondland, dat zij, om indruk te maken, dan ook nog met een hoofdletter schrijven.

Het A-Vond-Land. Daar is geen lievemoederen meer aan.

De nieuwe Hunnen staan aan de deur. Vluchtende armoezaaiers die niet alleen de sociale zekerheid komen rollen maar ook onze cultuur willen afpakken alsook onze welvaart die wij, en wij alleen, in het zweet onzes aanschijns opgebouwd hebben.

Ondertussen groeit de plaatselijke jeugd op met overgewicht en rare vergrotingen aan de duimen wegens maniakaal gsm-gebruik. Wie met deze generatie naar de oorlog wil trekken, moet halverwege terugkomen omdat de telefoonkaarten heropgeladen moeten worden.

Ik moet daar geen tekening bij maken: de slapte zit overal.

De jeugd van tegenwoordig fapt zich elke dag een zakbreuk en spreekt ons toe in een ondoordringbaar slang, een tussentaal die is uitgevonden door met lelijke gezichtstatoeages bedekte Amerikaanse rappers en die zelfs via Google Translatie totaal onbegrijpelijk is voor de modale ouder. Daarbij rollen ze een jointje.

En niemand die er iets aan wil doen.

Behalve onze minister van Onderwijs.

Ben Weyts, die eindelijk zijn draai aan het vinden is op dat departement, lanceert tegenwoordig vanuit de heup het ene briljante voorstel na het andere.

Eerst probeerde hij aan Ketnet een reeks van Kampje Waes te verkopen, een programma waarin Tom Waes met driejarigen op overlevingstocht trekt in de bossen van Lommel. Onderweg zou Tom hen leren spoorzoeken, vloeken, fruitpap en vuur maken.

Het zou het startschot zijn voor de heropstanding van de jeugd, blies Weyts trots.

Zelfs Luc Van den Brande, die toch Technopolis heeft uitgevonden, aarzelde.

Dan voeren we een taaltest in voor de freubelklas, stampvoette Ben.

Ook dat idee werd genadeloos afgeschoten door de onderwijskoepels, die elkaar gevonden hebben om gezamenlijk de minister de gordijnen in te jagen.

Zelfs een compromisvoorstel dat de kleuters hun Van Dale mochten meebrengen en dat het multiple choice was, haalde het niet.

En toen ramde Nina Mouton deze week ook nog de nagel in de doodskist van de heropstanding van onze jeugd.

In haar boek Mild ouderschap pleit deze mevrouw – gelukkig dat mijn arme vadertje dat niet meer moet meemaken – voor godbetert empathie bij de opvoeding.

Straffen mag niet, de kleine mag alles en zelfs als hij kak aan de muren smeert, is dat een teken van creativiteit.

Ik vat het even samen.

Na één dag ging het boek al in tweede druk. Op hun dertiende willen die gasten een auto en spuiten ze heroïne in hun oogbollen: ik zeg het u.

En Theo maar knotsen.