We zitten aan 36 soorten gender, en die willen allemaal mee de ruimte in

Mark Coenen is columnist bij De Morgen.

De mededeling dat de NASA een nieuwe boodschap aan het voorbereiden is om de ruimte in te sturen voor het geval vreemd volk op verre hemellichamen erin geïnteresseerd zou zijn, bracht een schokgolfje teweeg bij de kleine maar hardnekkige groupuscule die actief is in imaginaire cultuuroorlogen. Standpunten over gender, geslacht en identiteit zijn voor die mensen altijd ideaal om zich te profileren als gematigd en grappig tegelijk en dat is in woelige tijden altijd meegenomen.

Mannen die vrouwenondergoed dragen, voormalige jongens die in meisjessporten excelleren: dikwijls heeft het ontwrichtende maatschappelijke drama dat bijdraagt tot de ondergang van ons volk met seks en sekse te maken en is je verzetten tegen nieuwerwetse ideeën voor velen een blijk van gezond verstand. Aan ons lijf geen geflikflooi of rare polonaises: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.

Nu een aangepaste boodschap het heelal in wordt gestuurd die op swingende wijze moet illustreren wie wij zijn, zit het spel weer op de wagen. Welke boodschap gaan we uitdragen? Dat we stoere jongens van stavast zijn en meiden met brede heupen die kinderen kunnen baren, of gaan we al die nieuwerwetse tussencategorieën ook meenemen? De werkgroep geraakt er voorlopig niet uit, zeker omdat er iemand in zit van wie iedereen vermoedt dat hij zelfs tijdens de vergaderingen een bh draagt.

Het is niet de eerste keer dat we voor zo’n dilemma staan. In 1972 begon de Pioneer 10 vanop Cape Canaveral, de mythische startplek van zo veel ruimtevaartdromen, aan een reis om verder te vliegen dan ooit iemand gevlogen had. Bedoeling was om Jupiter te bereiken; wat daarna kwam, dat zagen we dan wel weer.

In de vijftig jaar dat het liefelijke zeshoekige tuigje door de hemelen klieft, is het nog geen enkele andere beschaving tegengekomen. De kans dat dat ooit gebeurt is wel vele malen groter dan de kans dat BDW ooit eerste minister wordt, maar toch.

Aan de Pioneer hangt een glanzende plaquette met wat informatie over de aarde, ten gerieve van de eventuele Marsman. Op die plaat staan twee mensen: van elk geslacht een. De vrouw staat erop zonder vagina.

Vijf jaar later kreeg de Voyager een cassettebandje met muziek mee, om nog meer duiding te geven. Buiten wat ijle vrouwenkoortjes stonden daar alleen maar mannenstemmen op.

Duidelijk.

En nu zitten we met 36 soorten gender - gisteren is er nog een nieuwe bijgekomen op Hawaï - en die willen natuurlijk allemaal mee de ruimte in.

Daar komt nog eens oorlog van, als we niet oppassen.