We worden bang gemaakt dat we nooit geaccepteerd zullen worden voor hoe we zijn

Julie Cafmeyer is columnist.

Afgelopen week kregen we weer enkele dieettips voorgeschoteld. Zo verloor de zangeres Adele drie kilo per week dankzij het sirtfood-dieet. Dit dieet staat ons toe om maar liefst 1.500 calorieën per dag te eten. Dit in tegenstelling tot het dieet van de Amerikaanse dokter Jason Fung die voorstelt om gewoon te stoppen met eten. Periodiek vasten, voor periodes van 24 tot 36 uur, is de enige oplossing om te vermageren. Wie de droom van een überstrak luipaardpak al heeft begraven en geen zin heeft om zichzelf uit te hongeren, raad ik de volgende tv-serie aan: Dietland op Amazon Prime.

In Dietland worden we op tragikomische wijze geconfronteerd met het schoonheidsideaal dat ons dagelijks wordt opgedrongen en hoeveel energie en geld ons dat kost.

De journaliste, Plum, leidt een leven waarin alles zich in dezelfde buurt afspeelt: ze beantwoordt lezersbrieven in haar appartement voor een magazine (undercover, want wie wil er nu advies van een dikke vrouw?), bakt taarten in een koffiezaak (waar ze uiteraard nooit zelf van eet, als ze per ongeluk proeft van het deeg gaat ze kokhalzen) en gaat naar dieetbijeenkomsten (waar ze wordt aangesproken op haar eenzaamheid, de oorzaak van haar vreetbuien).

Haar wereld is klein omdat ze alleen nog maar aan de verleiding van eten kan weerstaan door nooit meer de deur uit te gaan. Het obsessief tellen van calorieën neemt haar al haar vrijheden en levenslust af.

Het lijkt alsof Plums lichaam niet meer van haar is. Omdat ze overgewicht heeft, permitteert iedereen zich om iets over haar uiterlijk te zeggen. Plum wordt geacht om haar lichaam te haten, ze leeft onder de terreur dat ze zichzelf constant onder bedwang moet houden, zichzelf moet verbeteren. Haar leven kent één doel: vermageren. Ze wordt overladen met tips: ‘Wees boos op de honger’, ‘controleer jezelf’, ‘de dunne den in jou wil naar buiten!’

De serie stelt maatschappijkritische vragen: hoeveel tijd en geld spenderen we door het ‘fixen’ van ons uiterlijk? De lijst van activiteiten en producten is eindeloos: hot yoga, chiazaden, rauw voedsel, zweetsessies, vasten, kruiden, paleodieet, acupunctuur, vetblokkers, hypnose, primer, serum, foundation, wenkbrauwpotlood enzovoort.

Elke dag komt er wel iets nieuws op de markt: we are never fixed.

Natuurlijk kan iedereen zichzelf zo nu en dan eens verwennen met een schoonheidsproduct of een sportsessie. Probleem is dat ons (vooral vrouwen) wordt wijsgemaakt dat we onszelf constant moeten verbeteren om simpelweg te bestaan. Deze dynamiek houdt ons klein. We worden bang gemaakt dat we nooit geaccepteerd zullen worden voor hoe we zijn. Wat zouden we doen met onze tijd, ons geld en ons lichaam als we onszelf wel mooi zouden voelen?