We gapen ons collectief het nieuwe jaar in

Mark Coenen is columnist.

Ik weet niet of dat bij u ook zo is en of ik ermee naar de dokter moet dan wel meteen in een dwangbuis, maar de week tussen kerst en nieuw is met gemak de lamlendigste week van het jaar. Na De Warmste Week de lamste week: buiten een eenzame verpleegster, een uitgelote eindredacteur en de mannen van de vuilkar zit iedereen thuis. Suffig uit te buiken van de Bijbelse overdaad aan spijs en drank, helemaal van slag omdat de wekker niet gaat en elke dag begint - en voor je het weet eindigt - in pantoffels en pyjama en weer een zak chips of de afhaalchinees.

De week vakantie die op voorhand visioenen van zaligheid en fysiek genot oproept door elke dag wandelen en seks is in werkelijkheid een grote lauwe plas verveling: we gapen ons collectief het nieuwe jaar in. Lusteloos nemen wij een jaaroverzicht ter hand, maar ook daar word je niet vrolijk van, en dan zwijg ik nog over de interviews van sommige partijleiders.

Zij werden de voorlaatste week van het jaar allemaal gesolliciteerd om het jaar bondig samen te vatten en maakten daar gretig gebruik van. Het verschil wordt wel steeds duidelijker: je hebt de jongensachtigen, zich goed in hun vel voelenden die de geit vooruit willen, en de vroegoude, gemaatpakte verzuurden die maar één ellendige nagel hebben om op te kloppen en de geit op dieet willen zetten. Wat de keuze in 2024 uiteindelijk wel een stuk makkelijker maakt.

Sommigen onder hen vechten tegen zo veel windmolens dat we, mochten die aangesloten zijn op het elektriciteitsnet, geen kernfusie meer nodig hebben om ons land tegen 2030 klimaatneutraal te maken.

Vervolgens gaan we op zoek naar wat warmte op de sociale media, maar daar hebben vileine algoritmes ervoor gezorgd dat je vanaf tweede kerstdag overspoeld wordt door benige types die de inerte homp vlees die je bent willen aanzetten tot lichaamsbeweging, een nieuwsoortig dieet dat ook voor de hond kan en een stappenplan om eindelijk van de drank af te geraken. Het is een soort digitale zelfkastijding: nog liever smeer ik mij helemaal in met veganistische Nutella - ook goed voor de huid, zegt men - dan daar gehoor aan te geven.

Soms kan je immers ook gewoon geluk hebben: toen ik gisteren zwalpend uit bed kroop na twee dagen radeloos kokhalzen tegen de effecten van een ongure oester bleek ik ruim twee kilo afgevallen te zijn. Hoe dieet, wat dieet? Oesters!

En ik heb tickets voor het allerlaatste concert van The Clement Peerens Explosition in De Roma, dus volgend jaar kan voorlopig nog niet stuk.

Ik hoop voor u en de uwen hetzelfde.