ColumnJana Antonissen
Wat volgens mij ook niet goed voor het hart is: close-ups van de menselijke brokstukken na de aanslagen bekijken
Jana Antonissen is columnist.
Verschillende verdachten in het terreurproces verlieten de rechtszaal omwille van vernederende omstandigheden. Vooral de opgedrongen heavy metal trokken ze niet meer.
“Satanisch”, noemde Mohamed ‘man met het hoedje’ Abrini de Rammstein-soundtrack voor zijn transport.
Muziek wordt wel vaker gebruikt om gedetineerden te destabiliseren.
Doorheen de tijd hebben sadistische officieren zich daar al creatief mee uitgeleefd. Zo werden Julio Iglesias’ chansons oorverdovend luid gedraaid tijdens ondervragingen onder Pinochet, en gevangenen van Guantánamo Bay wakker gehouden met suggestieve nummers als ‘Born in the USA’ en Britney’s ‘Baby One More Time’.
“Het maakt je angstig,” zei terreurverdachte Ibrahim Farisi over zijn geblinddoekte luistersessies, “je hart gaat er harder van kloppen”.
Kan ik me voorstellen.
Maar wat volgens mij ook niet goed voor het hart is: close-ups van de menselijke brokstukken na de aanslagen bekijken, zoals de volksjury binnenkort moet doen.
Duivels, zou ik zelfs zeggen.