Wat niet weet, niet deert: het is een apart motto voor onderwijsbeleid

Bart Eeckhout is hoofdredacteur van deze krant.

De Vlaamse regering had zichzelf, alles wel beschouwd, een hoop ellende kunnen besparen. Was er maar nooit een onverlaat op het idee gekomen om in Zwijndrecht de kwaliteit van het water, de grond en de lucht te meten. Dan had niemand ooit geweten dat de bodem er vervuild is met PFOS. Waarom zou je dat ook willen weten? Van al dat meten, is nog geen enkel kippenei weer veilig geworden!

Bovenstaande, lichtjes absurde redenering is exact de argumentatie die Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) bezigt om zijn lankmoedige standpunt te verdedigen over het gebruik van CO2-meters in de klas. “Voor alle duidelijkheid: zo’n CO2-meter meldt het probleem, maar lost het niet op”, wist de minister te melden op de VRT-radio. Euh, inderdaad, dank om die ‘duidelijkheid’ te verschaffen, minister.

Meten is te veel weten, luidt blijkbaar het nieuwe regeringsdevies. Zo kunnen we nog wel een paar beleidsaanpassingen verwachten. Controle kan fraude blootleggen, maar wist ze niet uit. Afschaffen maar? En minister Weyts zelf hoeft zich niet in te spannen om een taaltest bij kleuters in te voeren. Of is er al één kind beter Nederlands beginnen praten door zo’n toets?

Alle gekheid op een stokje: natuurlijk zijn CO2-meters handig om na te gaan of de lucht in een gesloten ruimte nog wel gezond is en of er voldoende ventilatie is, zodat besmettelijke (corona)virusdeeltjes niet blijven hangen. Het heeft even geduurd, maar zowat de hele wetenschappelijke wereld is er inmiddels wel achter dat ventilatie cruciaal is in de strijd tegen Covid-19. Dat geldt zeker nu we te kampen hebben met de besmettelijkere deltavariant. Willen we de samenleving open houden, dan blijft voorzichtigheid geboden met die variant, ook nu een meerderheid van de Vlaamse volwassenen ingeënt is.

De argumenten om geen CO2-meters te verplichten in de klaslokalen zijn op het lachwekkende af ongeldig. Kinderen zouden er bang voor zijn? Ach... Meters helpen niet? Ach, ach... De ware reden waarom de overheid en de inrichtende onderwijsmachten zo lauw zijn over CO2-meters, is dat ze donders goed weten dat de resultaten weleens lelijk zouden kunnen tegenvallen. Metingen zouden kunnen aantonen dat de lucht in een bedompt, oud klaslokaal of een krappe klascontainer helemaal niet gezond is. Om die conclusie niet te moeten trekken, wordt er niet gemeten. Wat niet weet, niet deert: het is een wat apart motto voor onderwijsbeleid.

Dat CO2-meters de gezondheid niet vooruithelpen, klopt dan ook niet. Slechte meetresultaten zouden juist een aansporing zijn om snel werk te maken van gezondere schoolomgevingen, onder maatschappelijke druk. Zoals verkeerscontroles wel degelijk bijdragen aan veiliger rijgedrag. België krijgt internationale lof voor zijn nadruk op ventilatie en CO2-controles in publieke ruimtes. Alleen voor de scholen gelden blijkbaar andere regels.