Wat de malafide maffiabaas van over de taalgrens allemaal vertelde weet geen mens: alleen zijn mopje leeft viraal voort

Mark Coenen is columnist.

Omdat vorige week geen zangcoryfee op jammerlijke wijze sneefde toen zij zich verslikte in haar carré confiture of openbaar overspel plaatsvond tussen een schreeuwlelijk uit de confectiepop en een meisje uit het nog lichtere amusement in de toiletten van een of andere awardshow, stond plots het Waalse monster van Communististan aan de Samber Paul Magnette op de voorpagina van Dag Allemaal.

Dat was even schrikken, zeker toen bleek dat hij ook nog een mopje probeerde te maken. Maak een zin met kot en te klein. Dat waren we niet meer gewoon: sinds Bart De Wever bestaat een politiek interview in Vlaanderen immers alleen nog maar uit het hautain en ononderbroken debiteren van de eigen waarheid en het cynisch schofferen van iedereen die daar zelfs een licht andere mening over durft te hebben. Mansplaining voor gevorderden en niet alleen tegen vrouwen, elke avond rond de klok van acht op een of andere televisiezender, de dag erna in elke publicatie.

Wat de malafide maffiabaas van over de taalgrens daarnaast nog allemaal vertelde weet geen mens: alleen zijn mopje leeft viraal voort, want daarin maakte de malicieuze magnaat van de Maaskant een vergelijking tussen Vlamingen en Walen die een rilling van huiver, nee, van pure walging teweegbracht bij alle lezers. “Het zit Vlamingen in de genen om altijd hard te werken. Walen genieten liever van het leven. Et alors?” Ge moet maar durven.

Overal te lande viel de economische activiteit stil, men riep alle Vlaamse ambassadeurs terug uit het buitenland, en aan de taalgrens stelde Jambon opnieuw de avondklok in. “Eindelijk hebben we hem”, sisten schuimbekkende tafelspringers en woordvoerders van slabakkende partijvoorzitters; er werd keet geschopt op alle platformen.

Magnette liet zich vangen en voelde zich zelfs genoodzaakt om, ook in een tweet, zijn uitspraak te duiden: het was een mopje en hij meende dat niet, of toch niet helemaal en het is ver gekomen dat men geen mopje meer mag maken. Dat.het.een.mopje.was!

De reacties zeggen veel over onze fragiele persoonlijkheden, over de pest van de bagatellisering in politieke communicatie en de simplistische reductie van de problemen van dit land in hysterische tweets over interviews in populaire periodieken.

Dat dubieuze schimmenspel moet verdoezelen dat de partijen met de grootste kritiek op alles en iedereen behalve zichzelf al twintig jaar aan de macht zijn maar geen stap verder zijn geraakt in het efficiënter organiseren en faciliteren van onze welvaart.

Dát is pas een misplaatste grap.