Voor wie iets wil doen voor oorlogsslachtoffers is deze manier persoonlijker dan storten in een anoniem fonds

Mark Coenen is columnist.

‘Je bent helemaal klaar voor Kiev!’, gilt de website nadat ik mijn betalingsgegevens heb ingevuld. Ik dacht het niet, mompel ik. En het is Kyiv, niet Kiev.

Ik heb een charmant tweekamerappartement in het centrum van de Oekraïense hoofdstad geboekt, maar de kans dat ik ga is onbestaande. Dat was ook niet de bedoeling: de 100 euro die ik betaal voor twee nachten voor de propere studio zijn voor de eigenaar en zijn familie. Dat gaat via AirBnb: je reserveert een slaapplaats op hun site en je meldt meteen aan de eigenaar dat hij het geld mag houden ondanks het feit dat je niet komt. Drie klikken later is de transactie gebeurd en is het geld ter plaatse. Zo krijgen die mensen op redelijk slinkse wijze toch wat inkomsten nu het toerisme in Oekraïne enkel bestaat uit eenrichtingsverkeer van levensbedreigende tanks en splinterbommen uitkotsende jets van Russische makelij.

Het idee dat op Instagram geboren is krijgt veel navolging. Je kan je de vraag stellen of mensen die appartementen verhuren echt geld nodig hebben, maar dat is in oorlogstijd een redelijk onkiese vraag die ik mij verder ook niet stel. Voor wie graag iets wil doen voor de oorlogsslachtoffers - dat zijn ze daar allemaal - is deze manier van financiële steun persoonlijker dan te storten in een anoniem fonds waarvan je niet weet hoe het geld verdeeld wordt en aan wie. Ik heb wel een tijdje gezocht naar een privépersoon, want vele van die bestemmingen in Kyiv worden uitgebaat door vastgoedbedrijven en dan weet je ook niet waar je geld terechtkomt. Maak een zin met ‘op’, ‘druppel’ en ‘hete plaat’, maar zulke druppels helpen ook. Het is een kleine moeite en je komt ook meteen in contact met de mensen aan wie je de gift stuurt.

Geen vijf minuten nadat de transactie voltooid is, krijg ik een mailtje van de verhuurder. “Hi! My family and I are very grateful for your help and support! It is very priceless for us.” De eigenaar, dertiger met baard en bril, vraagt om zijn naam en woonplaats niet te vermelden als hij hoort dat ik voor een krant werk. Je weet maar nooit wie in Rusland De Morgen leest, hoor ik hem denken.

Hij wil niet veel kwijt over zijn privésituatie, maar zegt blij te zijn met elke hulp die hij en de zijnen krijgen. Velen hebben hun huizen moeten verlaten en zijn op de vlucht. “Maar ook buiten Oekraïne moeten we huur betalen en de giften via AirBnb helpen dan”, zegt R. “Niet iedereen kan van gratis opvang genieten. En in plaats van mijn appartement in Kiev te reserveren zou Airbnb ook vouchers ter beschikking kunnen stellen op hun site, waarmee vluchtelingen hun huishuur kunnen betalen in het buitenland”, stelt hij voor. Dat vind ik een buitengewoon interessant idee, al blijft het - zie boven - een druppel op een hete plaat.

Vouchers for peace. Zouden die van Airbnb De Morgen lezen?