Tournée Minérale heeft me weinig bijgebracht

Max Neetens (28) en Janne Vanhemmens (24) over hun eigen maand zonder alcohol. Hun wisselcolumn verschijnt dagelijks tijdens Tournée Minérale.

Het was geen bier, hoewel ik deze maand twee keer gedroomd heb dat ik een pint dronk, en wakker schrok vol euforie en paniek over die euforie.

Het was geen tentura, geen raki, geen pastis, hoewel ik, als ik een van die drie drink, geen nood meer heb aan voedsel of andere dranken. Per slok los ik verder op in de avond en ik heb steeds alle problemen hersteld wanneer ik slapen ga, maar het was in dit geval geen tentura, geen raki, en ook geen pastis.

Het was witte wijn. Mijn moeder zou trots zijn.

Ik had reeds veertig uur niet geslapen. De nacht voor C. en ik vertrokken, bleef ik op terwijl zij sliep, zodat we onze vlucht zeker zouden halen. Wat ik zal missen aan niet drinken: C. zegt dat ik jonger proef. Als een jongere man, zegt ze, zoals het verschil tussen jonge kaas en belegen. Ook op het vliegtuig sliep ik ook niet, ik ben een bange man, en toen we eindelijk in het appartement aankwamen, kwam ik tot de ontdekking dat tien meter onder me de stad lag; dat ik, als ik de trappen weer zou aflopen, op de straten van Manhattan zou staan, en er geen nood aan slaap zou zijn.

We aten in een Italiaans restaurant met een bevriend koppel van N., mijn vriend die al een maand door Amerika zwerft. Ze kusten ons. Op Belgische wijze, zeiden zij tussen tweede en derde zoen. Ze wezen naar de tafel en meldden dat ze al besteld hadden, en terwijl we plaats namen werd er witte wijn ingeschonken.

Ik wil nu zeggen dat het gebrek aan slaap de dooddoener was, dat ik geen verweer kon opbrengen. Dat ik humeurig was, dat ik mijn onthouding drie weken en een half had volgehouden en dat dat veruit voldoende was. Een ander excuus zou kunnen zijn dat ik in New York was en vakantie heb, maar de waarheid is dat ik N. en zijn vrienden mijn liefde wilde tonen. Ik wilde laten zien dat ik blij was in hun gezelschap te verblijven, en dat ik om dat gezelschap en het etentje te verdienen mijn beloftes verbrak. Ik wilde een mooie avond kopen en ervoor betalen in grootse gebaren, maar ze zagen het niet. Pas halverwege mijn tweede glas vroeg N. of ik had opgegeven. Ik haalde mijn schouders op. Ach. We praatten over het eten, dat het lekker was.

Ik zal nog een tijd lang minder drinken dan anders, en dan weer meer, want zo werken die dingen. Tournée Minérale heeft me weinig bijgebracht. Als u me op een dag komt zoeken, zal ik in een café zitten waar het licht naar binnen stroomt.