Sergej Soerovikin is geboren voor het tribunaal. Zelfs in Neurenberg zat niemand met zo’n boeventronie op de beklaagdenbank

Frederik De Backer is columnist.

Na een dik halfjaar twijfelen ben ik geneigd te denken dat Rusland de slechterik is in dat hele Oekraïne-verhaal. Dag na dag stromen verhalen over massagraven, raketaanvallen op flatgebouwen, folteringen en verkrachtingen van mannen, vrouwen en kinderen als een rivier van bloed door deze pagina’s, maar dat zal allemaal wel. De media beweren zoveel.

Pas bij de aanstelling van Sergej Soerovikin als nieuwe bevelhebber van de Russische troepen in Oekraïne dacht ik: hé maar wacht eens even… dit zaakje stinkt! Misschien is dit helemaal geen speciale militaire operatie!

Ik zal om evidente redenen niet snel iemand beoordelen op zijn uiterlijk, maar ik heb genoeg stripverhalen gelezen om te weten dat die Soerovikin niet deugt. Niet alleen daagt hij overal op met een kaal hoofd en in legertenue – zelden een goede look voor een pacifist –, hij loopt er ook nog eens de hele tijd bij te fronsen. Niet één glimlach valt uit die man te kietelen.

Hij ziet eruit als Kingpin van Spider-Man. Op een foto uit 2017 staat hij naast Poetin in een grijs uniform, één pink aan de lippen verwijderd van een rol in een Austin Powers-film. Wie wordt de volgende bevelhebber wanneer straks ook Soerovikin onherroepelijk uit een raam valt: Krimson?

Wat heeft men de modale Rus de afgelopen honderd jaar gewoon gemaakt, dat zou ik weleens willen weten. Op websites als 9gag en Reddit kom je al jaren de vreemdste afbeeldingen en filmpjes uit dat land tegen. Hallucinante dashcambeelden met of zonder vechtpartij, betreurenswaardige foto’s van betreurenswaardige datingapps, kapselkeuzes die niet alleen de indruk wekken van een slagveld op, maar ook ín de schedel. Misschien is 150 kilo gehakt verpakt in een generaalsvest er wel een bemoedigend beeld. Misschien is de doodse blik van een witte haai voor een gehersenspoelde Moskoviet wel als de oogopslag van een lachend kind voor ons. ’t Leven is mooi zolang er zon, muziek en psychopaten zijn.

Sergej Soerovikin is geboren voor het tribunaal. Zelfs in Neurenberg zat niemand met zo’n boeventronie op de beklaagdenbank. De man had in dit bestaan slechts één keuze: heelder dagen koeien de keel oversnijden in een slachthuis in Novosibirsk of het leger ingaan. Hij ziet er aan de buitenkant uit zoals Poetin aan de binnenkant.

Het gas stopt spontaan met stromen wanneer Soerovikin naar het westen kijkt.

Ik lach met zijn uiterlijk omdat er voorts niets te lachen vált. In 1991 liet Soerovikin het vuur openen op Russische burgers. Vier jaar later werd hij veroordeeld voor illegale wapenhandel. In 2004 schoot een door hem uitgekafferde kolonel zich voor zijn ogen door het hoofd. Dit is de man in wie een gestoord despoot zijn vertrouwen stelt.

Net genoeg nek voor een strop.