Ruth Lasters vraagt waardering en actie voor het beroepsonderwijs: ‘In Terzake zie je nooit iemand in een overal’

U gaat vandaag bij ministers Ben Weyts(N-VA), Hilde Crevits (cd&v) en Benjamin Dalle (cd&v) ‘losgeldkoffers’ afgeven. Wat zit er in die koffers?

“Nadat mijn gedicht ‘Losgeld’ door de stad werd geweigerd, ben ik overspoeld met reacties, ook van volwassen mensen die me wilden vertellen over hun ervaringen met het stigma van het bso. Die getuigenissen hebben we als ‘losgeld’ in die koffers verzameld, samen met gedichten, handtekeningen en brieven. Daarmee willen we de ministers oproepen om een denktank en een grote sensibiliseringsactie te creëren waarmee we de kijk op het bso willen te veranderen.”

Wat staat er in die getuigenissen?

“Mensen vertellen hoe het was om als tiener dat B-label te moeten dragen: ze hebben zich altijd minder gevoeld dan de aso’ers terwijl hun vaardigheden en kennis zo waardevol en essentieel zijn voor onze samenleving. Er zijn ook ouders die vertellen over hoe hun kinderen moesten ‘zakken’ naar het bso: één moeder heeft het over haar twee kinderen die een aso-richting volgen en eentje die in het beroeps zit. Hoewel ze haar drie kinderen even graag ziet, heeft die laatste een depressie omdat hij zo lijdt onder dat minderwaardigheidscomplex.”

Een technische of beroepsopleiding blijft een negatieve keuze?

“Precies, terwijl het gewoon een van de vele opties zou moeten zijn en jongeren trots zouden moeten zijn omdat ze belangrijke vaardigheden hebben. Er is een gigantisch tekort aan technische profielen, maar onze politici zijn bijna altijd ‘cognitief’ hooggeschoold en ook in de media is er weinig aandacht voor het maatschappelijk succes van vakmannen. In Terzake zit nooit iemand in een overal, in Thuis is de loodgieter weinig meer dan de gezapige gezelligaard.”

Een van jullie eisen is om de termen A- en B-stroom te bannen. Wat stellen jullie voor?

“We hebben geen concreet voorstel, maar het zijn neerbuigende termen die de ongelijkheid institutionaliseren. Denk aan A- en B-merken in de supermarkt: iedereen weet toch meteen wat de goede en slechte merken zijn? Het was vast nooit de intentie om jongeren zo te stigmatiseren, maar ik kan het moeilijk vatten dat pedagogen het ooit oké vonden om zo’n ongevoelige labels te gebruiken. We willen ook dat de ministers nadenken over een ruimere invulling van het concept ‘intelligentie’. Ik hoor jongeren in het beroepsonderwijs zichzelf vaak ‘dom’ noemen, terwijl ze wel complexe elektriciteitsplannen kunnen uittekenen. Recent nog zei een goede vriendin van me dat ze ‘maar’ voor kapper heeft gestudeerd, terwijl ze een eigen zaak kan runnen. Maar die minderwaardigheid zit zo diep ingebakken, ook in ons taalgebruik.”

Waarom betrekt u met Crevits en Dalle ook de ministers van Welzijn en Media bij uw actie?

“We willen dat Crevits meer doet om kwetsbare gezinnen en jongeren te ondersteunen en erop toeziet dat mensen niet gediscrimineerd worden op basis van hun opleidingsniveau, en Dalle zou moeten zorgen voor een betere representatie van vakmannen in de media. Wij willen echt een brede sensibilisering, net zoals de campagnes tegen roken.”

Wat vindt u, tot slot, van de beslissing van de Antwerpse cultuurschepen Nabilla Ait Daoud (N-VA) om foto’s van Mous Lamrabat te verwijderen uit de Arenberg?

“Het is alweer duidelijk dat het kabinet Cultuur het gesprek niet aangaat en heel autoritair optreedt, net zoals toen ze mijn gedicht verboden. Of ik het idee heb dat er dankzij die rel meer aandacht is voor wat ik probeer aan te kaarten? Ja, maar tegelijk is er nog niets veranderd. Ik ben pas tevreden als er concrete acties zijn om het bso op te waarderen.”