Rachmaninov

Tot een dikke twee jaar geleden werkten mijn collega’s en ik vier of vijf dagen per week op de redactie. Soms vond ik dat danig gezellig, waardoor er van werken weinig in huis kwam. In diezelfde periode zat ik gemiddeld drie avonden per week op café. Niets problematisch, louter voor de sfeer en de gezelligheid. En omdat alleen thuis zitten best saai was, zonder hond.

Na twee jaar hoofdzakelijk thuiswerken klinkt elk toetsenbord of lachsalvo van een collega nu alsof er naast mij een huis gesloopt of een kalkoen gekeeld wordt. Als ik al op café ga, dan voelt dat als een heuse expeditie waar ik een dag van moet bekomen. Niet zo uitzonderlijk, meent psycholoog Gijs Coppens. Door de crisis werden velen extra gevoelig voor sociale prikkels, sommigen zijn hun sociale vaardig­heden zelfs verleerd. Maar geen reden tot paniek. Coppens vergelijkt het met piano spelen: na wat oefenen krijg je het zo weer in de vingers. Al zal het nog even duren voor ik weer vloeiend Rachmaninov speel.

Marjolijn Vanslembrouck, chef De Morgen Magazine