Quizvraagje: weet u wat een 'verhoogde inrichting' is?

Rijexamen

Een quizvraag: weet u wat een 'verhoogde inrichting' is? Een instelling gebouwd op een berg? Een hoger instituut van een of ander orgaan? Neen, het is een verkeersdrempel. Wedden dat de meerderheid van de chauffeurs met rijbewijs dat niet wisten? Toch staan deze en andere soortgelijke termen samen met complexe zinsconstructies met dubbele negaties in het rijexamen.

Het probleem is niettemin dat er een te groot aantal verkeersdoden in ons land zijn en het is een vaststelling dat een aantal beginnende chauffeurs onvoldoende ervaring hebben om in het verkeer te komen. Vanzelfsprekend moeten we voor deze situatie oplossingen vinden. Maar denkt men veiligere chauffeurs te krijgen door een examen moeilijker te maken? Als een leraar ziet dat zijn leerlingen gezamenlijk te lage punten hebben, is het dan een oplossing om nog moeilijkere vragen uit te vinden? Integendeel, hij of zij gaat zich afvragen of de leerstof goed genoeg is uitgelegd en zoekt manieren zoeken om dat beter te doen. Dat lijkt me een optiek die we ook moeten toepassen op het rijexamen.

Want door het theoretische en praktische rijbewijsexamen moeilijker te maken, zal enkel die categorie van jongeren slagen die voldoende verstandig en kapitaalkrachtig zijn om die moeilijkheidsgraad aan te kunnen. En laat nu net het behalen van een rijbewijs een belangrijke hefboom zijn voor veel sociaal zwakkeren om werk te vinden, want voor de helft van de vacatures is een rijbewijs een voorwaarde. Voor de vele vluchtelingen die momenteel werk trachten te vinden, komen daar nog andere problemen bij kijken: als Nederlandstalige jongeren reeds hun hoofd breken over de gebruikte woorden en zinnen in het examen, hoe moeilijk moet het dan voor anderstaligen met een beperktere kennis van het Nederlands zijn om voor dit examen te slagen? Voor het praktische gedeelte hebben zij geen familie hier die hen kan begeleiden, dus zijn ze aangewezen op een rijschool. Goeie opleiding verzekerd, maar een enorme kost dat die categorie van mensen niet kunnen betalen. Wegens besparingen zijn de mogelijkheden om het examen af te leggen in andere talen dan het Frans, Duits en Engels, afgeschaft.

Herzie daarom de teksten van het theorieboek en het examen, zodanig dat het in een verstaanbare taal is geschreven. En zodat jongeren niet zonder een boek open te slaan aan het examen beginnen. Voorzie vertalingen zodat vluchtelingen en migranten voldoende kansen hebben om te slagen. Bedenk creatieve oplossingen om praktische rijschoolopleidingen te financieren voor diegenen die hiervoor objectief in aanmerking komen (bijvoorbeeld kortetermijnleningen, een beschikbaar wagenpark om te oefenen) zodat sociaal zwakkeren ook kunnen slagen en hun kansen op werk te vinden verhogen.

Tenslotte moeten we ook eerlijk blijven tegenover de jongeren. Het zijn niet alleen zij die ongelukken veroorzaken. Velen die reeds vele jaren geleden hun rijbewijs hebben behaald, zouden niet meer slagen in theorie of praktijk indien ze dat zouden moeten overdoen. Wil je de algemene kwaliteit van het rijgedrag verbeteren, doe het dan voor iedereen, maar zorg er wel voor dat de financiële kost ervan door iedereen kan worden gedragen.

Peter Switsers

Rijexamen

Dat een zaakvoerder van een rijvaardigheidscentrum pleit voor een nog langere rijopleiding dan nu al vereist is, zal geen verwondering opwekken (DM 1/6). Men vraagt zelfs “een levenslange vorming, zowel theoretisch als praktisch”. Wanneer komt deq verplichte slipcursus? Op de prijs voor een rijopleiding mag trouwens ook niet nauw worden toegekeken, luidt het. De zogenaamde moeilijkheid van het besturen van een wagen wordt tot enorme proporties opgeblazen. Terwijl de meeste ongevallen niet te wijten zijn aan een gebrek aan rijkunst maar aan psychologische factoren: onaangepast gedrag bij weersomstandigheden (mist, regen, ijzel), dronkenschap, verstrooidheid, overmoed, nonchalance en humeurigheid. Autorijden is vooral een kwestie van gezond verstand. Een eindeloze rijopleiding zal dat nooit bijbrengen.

Roger Vyverman, Ninove

Gepamperde fietsers (1)

Lezer Raf Vandenbergh heeft overschot van gelijk. Twee groepen zijn het slachtoffer van het Gents mobiliteitsplan, de voetgangers en de automobilisten. De anderen wordt geen strobreed in de weg gelegd. Hiermee bedoel ik de fietsers (stoppen nooit voor een zebrapad), motorrijders (betalen geen parkeergeld), bromfietsers en quadbestuurders (overdreven lawaai). Als het Gentse stadsbestuur zo blijft voortdoen, riskeren ze bij de volgende verkiezingen een afstraffing van jewelste. En hoelang gaan de socialisten als schoothondjes de groenen nog achterna lopen? En als de luchtwegen belangrijk zijn, waarom komen er niet meer groene zones in plaats van nieuwbouwwijken? Of moeten we spreken over een verbond tussen linkse partijen en de bouwlobby?

Jean-Pierre Browaeys, Evergem

Gepamperde fietsers (2)

Raf Vandenbergh heeft het in zijn lezersbrief over de gepamperde fietsers. Ik veronderstel dat hij in een of andere grootstad woont met voetgangersgebieden. Want in een klein provinciestadje moet je effectief een pamper dragen om hetzelfde gevoel te krijgen. Voetgangers hebben een voetpad, maar fietsers zelden een fietspad. Hier in Dendermonde blijft de auto de baas. Op een afstand van tien centimeter razen de vierwielers je voorbij. Slecht zelden zie je een hoffelijke chauffeur. Het blijft hier te lande een moedige beslissing om de tweewieler van stal te halen. (Die pamper is een goed idee van lezer Vandenbergh om de gevolgen van algehele paniek op te vangen.)

Lucienne Colpaert, Dendermonde