Politici, investeer veel meer in de (jeugd)hulp

Kind van verslaafde ouders

Het Zeno-artikel ‘Kind van verslaafde ouders’ (DM 25/5) is een treffende journalistieke getuigenis. Ondanks alle inzet om haar en haar omgeving te helpen en beschermen is de tol niet min, schrijft de journaliste onder het tussenkopje ‘Versleten organen’: een broer die zelf verslaafd raakte en sterft, een tweelingbroer die eveneens met verslaving kampt, zussen met issues, een ondanks alles liefhebbende vader met orgaanfalen, een contact met een ouder dat helemaal verwaterde, "ouders die geen ouders konden zijn”…

Mogen drugsverslaafde ouders wel kinderen krijgen? Als we inzoomen op de voorstellen die momenteel in onze politieke middens vanuit diverse kanten gelanceerd worden, valt te vrezen dat het wat dat betreft niet veel beter gaat worden. De te begrijpen bescherming van kinderen tegen de schadelijke impact van verslaving wordt te lichtzinnig afgezet tegen de matige mogelijkheden die men de ouders toedicht om voor hun kinderen te zorgen.

Ons systeem voorkomt vaak schade aan de ene zijde, door aan de andere zijde opnieuw schade te berokkenen. De situatie van de broers en zussen van journaliste Samira Atillah is niet de verantwoordelijkheid van de ouders, want die kregen en hadden geen vat op zichzelf en er staan veel buffers tussen hen en hun kinderen. Alle pleegdiensten, jeugdconsulenten, parketmagistraten, jeugdhulpverleners en deskundigen ten spijt, hun intenties zijn goed maar vermijden niet dat er schade komt.

De oplossing is niet de kinderen beschermen door hen te vrijwaren van de impact en het contact met die ouders te beveiligen. Wel door allesomvattend met gezinnen en hun natuurlijke maatschappelijke netwerk aan de slag te gaan.

Politici, investeer in de (jeugd)hulp veel meer dan nu al gebeurt en verlaat het idee-fixe dat u met maatregelen als deze die nu voorliggen de toekomst van kinderen positief bevordert.

Tom Van Gelder, pedagogisch coördinator Joba Contextbegeleiding, Hoboken

Russische olie

Onze afhankelijkheid van Russische olie maakt van Europa een reus op lemen voeten. De pijpleiding die door Wit-Rusland gaat is de economische levensader van onder meer Duitsland. En dat weten Poetin en Loekasjenko maar al te goed. Daarom voelen ze zich heer en meester. Het zal dan ook weer over zachte maatregelen gaan in het protest tegen de Wit-Russische dictator en zijn terroristische daad. Rekeningen blokkeren van personen die in de kortste tijd hun saldo weer exponentieel zien aangroeien, ambassadeurs op het matje roepen bij een kopje koffie. Poetin is met een houdgreep meester op de tatami van de internationale politiek. De pijpleiding omleiden doe je niet in een dag. Het zal dus weer bij dreigementen blijven, Raman Pratasevitsj is het slachtoffer van een visieloos beleid. Journalist is een gevaarlijk beroep geworden.

Lucienne Colpaert, Dendermonde

Gelukzoekers

Graag wil ik reageren op de column van Walter Zinzen, ‘Hoeveel politici hebben zich al eens afgevraagd wat er mis is met ‘gelukzoekers’?’ (DM 25/5). Waarom zou men geen mogelijkheid kunnen geven om gewoon een visum aan te vragen wanneer deze mensen niet in aanmerking komen voor een asielaanvraag? Zo zullen de lange wachtlijsten van asielaanvraag verminderen. Nu is er tussen sommige politici een competitie bezig om mensen zo vlug mogelijk terug te sturen. Dan moeten er ook eerlijke kansen gegeven worden zonder discriminatie op de arbeidsmarkt en de woningmarkt.

Marie-Rose Roosen