Ook de storm over de Boerentoren zal overwaaien. Zo gaat het altijd: het volk mort, gaat door de knieën en slikt

Jean-Paul Mulders onderzoekt alles wat u bij de hersenkwabben kan grijpen. Instagram: @jpmulders

Mijn kameraad stuurt mij een gif van een mannetje dat aan de galg bungelt. “Het is zover”, schrijft hij erbij. Hij heeft zijn energieafrekening ontvangen: 1.428 euro-en-­oneffen opleggen.

“Uit protest heb ik mij aan een kunstwerk vastgekleefd”, zegt mijn kameraad. Hij stuurt mij een foto waarbij hij vergroeid lijkt met een van de artistieke palen op de Korenmarkt. “Slechte keuze”, stuur ik terug. “De stad noemt het landmarks, voor iedereen anders zijn het ­palen die in de weg staan. Geen hond maalt erom dat jij daaraan plakt.”

De balk waarmee mijn kameraad zich wil verlijmen, luistert naar de poëtische naam HD 400. Hij is 19 meter hoog en weegt 14,6 ton. “Door deze vorm te gebruiken”, zwamt een pers­bericht, “brengt de kunstenares een eigentijds en licht tegenwicht tegen de robuuste Sint-Niklaaskerk.”

De palen hebben een miljoen gekost, plus het niet te schatten uurloon van de ambtenaren die bijna tien jaar aan het dossier gewerkt hebben. Gelukkig heeft de stad geld genoeg; het begrotingstekort is in enkele maanden tijd nog maar van 60 naar 85 miljoen gestegen.

Intussen is er in Antwerpen gedoe over de serre-­achtige ophoging van de Boeren­toren door Daniel ­Libeskind – wat ik een heerlijke naam vind. Ook die storm zal overwaaien. Zo gaat het altijd: het volk mort, gaat door de knieën en slikt. Waar zijn de heethoofden die zwoeren hun energiefactuur niet te betalen? Er wordt gevloekt en gesakkerd, maar uiteindelijk buigen we het hoofd en trekken naar de Gamma. Daar lachen de kachels je vriendelijk toe bij het binnenkomen. Met de mantel der liefde bedekken we dat allesbranders beulen zijn voor de longen. We kopen wel een potje ­bloemen van Kom op tegen Kanker.

Intussen word je gepaaid met tips allerhande. Het meest onzinnige dat ik tot dusver hoorde, was de klank van radio en televisie zachter te zetten om alzo elektriciteit te besparen. Mijn geheime wapen is een hesje uit China met ingebouwde elektrische weerstanden. Ik kocht het op een site met de veelbelovende naam ‘Banggood’. “Dit is een intelligentievest voor jou”, verduidelijkt de omschrijving. Ze eindigt helaas met een ­bedreiging: “Laat ons een ­bericht achter over uw ­gewenste maat en kleur, of we sturen willekeurig.”

Het hesje is via een USB-poort aangesloten op een powerbank in je binnenzak. Op de borst zit een knop die wit, blauw of rood opgloeit volgens de ingestelde temperatuur. Thermisch lijfje eronder, een wollen pull erboven en er kan je niets meer overkomen. Met mijn intelligentievest werk ik een dag lang bij 15 graden zonder het koud te hebben. Het kost haast niets om de powerbank op te laden.

Zo zit ik te schrijven, gekleed als een staartschutter in een bommenwerper op weg naar Dresden.

Liever dat dan mij met ­palen te verlijmen.