ColumnMaud Vanhauwaert
Om middernacht kon ik de spanning zelf niet meer houden en ging ik stiekem even gluren in haar kamertje
Maud Vanhauwaert is columnist.
Al weken, eigenlijk al maanden, is ze ermee bezig. In de wachtrij van de supermarkt kijkt ze met een strenge blik onbekenden aan en steekt dan drie vingertjes de lucht in. Ik tolk dan: ‘Ze deelt graag even mee dat ze binnenkort drie jaar wordt.’ Soms zegt ze er fijntjes nog iets achteraan, zoals ‘grote zus groen mooi’. En dan tolk ik weer: ‘Ze wil graag even melden dat ze grote zus is en dat haar lievelingskleur groen is.’ Deze week vroeg ik haar wat ze wilde aandoen op haar verjaardag. ‘Een dinosaurus’, zei ze stellig, maar online vond ik geen dinosaurussen in haar maat. Voor de grote dag hebben we haar vroeg in bed gestoken. Maar om middernacht kon ik de spanning zelf niet meer houden en ging ik stiekem even gluren in haar kamertje. Misschien uit angst dat ze plots zou zijn gegroeid. Nog een paar keer slapen en ze staat aan een bar en vraagt met dezelfde vingers en dezelfde blik drie pintjes. Bestond er maar ergens een grote rem, waar je soms eens op kon gaan staan.
