Of zo’n gezongen marketingtruc van Stromae in een nieuwsuitzending past, is nog maar de vraag

Mark Coenen is columnist.

Als Stromae ons tijdens het journaal op TF1 verraste door zijn nieuwe single te zingen als antwoord op de laatste vraag van het interview dan was dat toch de best voorbereide, met eindredactie en presentatrice doorgesproken en ongetwijfeld een handvol keer gerepeteerde verrassing aller tijden. Of het was op voorhand opgenomen. Op cue, meteen na die laatste woorden van de interviewer, start de muziekband, waarna Stromae zich naar de camera richt en het volk toezingt, daarbij de vierde wand doorbrekend. Journaal briljant gekaapt.

Daarvoor had hij het verhaal van zijn afwezigheid wegens onder meer burn-out en depressie mogen duiden in een uitgesponnen en interessant gesprek. Dat had waarde en nieuwswaarde. De zangstonde was ongezien maar getelefoneerd. Op het einde van het lied wrijft hij nog, zichtbaar geëmotioneerd, met zijn hand over zijn gezicht, wat de act nog sterker maakt. Sterk. Vakwerk.

“Merci pour cette cadeau”, kan het ontroerde anker nog net uitbrengen. Graag gedaan, zegt Stromae, maar in het Frans. Een half uur na de uitzending was de clip al een half miljoen keer bekeken op YouTube. Het doet niets af van de noodzaak van zijn getuigenis - die velen aanspreekt en aangaat - maar of zo’n gezongen marketingtruc in een nieuwsuitzending past, is een andere vraag.

Het is alleszins het voorlopige eindpunt van een evolutie die begon bij de verkiezingsshows van de VRT in de jaren 80 van de vorige eeuw. Toen al wilde men het nuttige aan het aangename paren door verslag en gezang te mengen. Oude rotten in het vak als Dirk Sterckx en Etienne Van den Bergh kondigden dan in die ellenlange uitzendingen met monotone verkiezingsuitslagen op TV Twee de muziek aan die men gebruikte om de moede kijker de gelegenheid te geven even te verpozen.

Na een meedogenloos interview van Gui Polspoel met de verliezers neemt Sterckx over en zegt op geheel ontspannen doch professionele wijze: “En we blijven in West-Vlaanderen, met een gezelschap dat, en nu moet ik op mijn papiertje kijken, smartlappen en levensliederen zingt. De naam van de groep is alvast veelbelovend: ze heten namelijk Bloedend Hart.”

Ook nu nog wordt muziek gebruikt als entr’acte op zondag in De Zevende Dag, waar tussen de schermutselingen en ingestudeerde monologen door altijd een streepje muziek passeert. Vroeger begon het publiek, dat al vanaf 9 uur ’s morgens aan de gesponsorde trappist had gezeten, enthousiast mee te deinen op de refreinen, maar dat mag niet meer van de nieuwe raad van bestuur.

Stromae bewijst in zijn eentje wel dat nieuwsuitzendingen helemaal een spektakel dreigen te worden als men toelaat dat de gast, hoe briljant ook, de regie van het programma in eigen handen neemt. Die Gouden Leeuw dit jaar op het reclamefestival van Cannes kan hem wel niet meer ontsnappen.