Of De Lijn al of niet winst maakt is in dit verhaal geheel naast de kwestie

De winst van De Lijn

Uit wat we vandaag mogen weten van het nieuwe beheersakkoord voor De Lijn blijkt andermaal dat overheden, in dit geval de Vlaamse, nog altijd niet (willen?) weten wat het verschil is tussen een ‘juiste’ bedrijfseconomische beslissing en een ‘juiste’ macro-economische beslissing. De aangekondigde verhoging van de spitsprijzen, het afbouwen van het dalaanbod en de toegenomen operationele autonomie zijn waarschijnlijk op puur bedrijfsvlak juiste maatregelen omdat ze de efficiëntie en de ‘winst’ van het bedrijf zelf kunnen verhogen.

Maar macro-economisch moet je wel rekening houden met de externaliteiten en die zullen in dit geval zijn: meer autoverkeer, meer vervuiling, meer mobiliteitsarmoede, meer klimaatschade, meer opstoppingen en, daaraan onvermijdelijk verbonden, extra tijd- en efficiëntieverlies overal, behalve dus bij De Lijn zelf. Het kenmerkende aan openbare dienstverlening is net dat de ‘prijzen’ irrelevant zijn om de economische nettowaarde van de dienst te bepalen. En of De Lijn al of niet ‘winst’ maakt is in dit verhaal geheel naast de kwestie.

Stefaan Reel, Ranst

Yves Lampaert en het boerenleven

Wielersport op tv heeft bij mij hetzelfde effect als ‘opera en belcanto’ in mijn jeugdjaren, ik val erbij in slaap. Maar bij de overwinning van Yves Lampaert was ik plots klaarwakker. Ook al draagt hij de gele trui maar één dag, dit was zijn moment de gloire en mijn wake-upcall. “Ik ben maar een boerenzoon uit België”, zei de overwinnaar, daarbij zijn frustratie delend met de wereld. Misschien maakt die boerenzoon op zijn eentje meer sympathie los voor het harde boerenleven dan twintig betogingen tegen het mestactieplan. Klapt ne kie met elkander.

Lucienne Colpaert, Dendermonde