Neen, studentendopen moeten niet op de schop

Studentendopen moeten verdwijnen, doopcharters van universiteiten en hogescholen moeten de vuilbak in. Dat schreef Geert Noels maandag in deze krant. De reden? Nooit mag nog voorvallen wat er met Sanda Dia gebeurd is. Een meer dan terechte bekommernis die ik volledig deel, maar met de oplossing van de heer Noels ben ik het volledig oneens.

Wat er gebeurd is met Sanda Dia is dramatisch en gerechtigheid moet geschieden. De daders moeten gestraft worden, maar bovenal moet ervoor gezorgd worden dat zoiets nooit nog kan gebeuren. Dat kan maar op één manier: studentenverenigingen, universiteiten en hogescholen moeten de handen in elkaar slaan, duidelijke afspraken maken en ervoor zorgen dat dopen nooit méér zijn dan een overgangsritueel en een introductie tot het studentenleven.

Uiteraard begrijp ik dat er mensen zijn die na alles wat ze gehoord en gelezen hebben over Reuzegom denken dat we studentendopen het best in hun totaliteit afschaffen en straffen opleggen vanuit de universiteiten en hogescholen voor de verenigingen die dit toch doen. Ik kan die gedachtegang oprecht volgen. Toch mogen we dat absoluut niet doen, en wel omwille van twee belangrijke redenen.

De eerste ligt wellicht het meest voor de hand. Niet elke studentenvereniging is zoals Reuzegom, integendeel. De overgrote meerderheid van verenigingen, clubs en kringen organiseert gewoonweg activiteiten doorheen het jaar die er zijn om studenten ontspanning te bieden en hen op te nemen in een vriendengroep. De dopen die gelinkt zijn aan die verenigingen zijn meestal niets meer dan vuile spelen die ook bij elke Scouts en Chiro plaatsvinden. Studenten maken er tijdens die doop vaak vrienden met wie ze voor de rest van hun studentencarrière en zelfs daarna optrekken. Laten we de meerderheid niet straffen omwille van de (vreselijke) daden van de minderheid.

Het tweede argument ligt misschien minder voor de hand, maar is volgens mij het allerbelangrijkste. Om ervoor te zorgen dat een studentendoop nooit nog fout kan lopen, moeten ze net geregulariseerd zijn en open plaatsvinden. Wanneer studentendopen gewoon plaatsvinden in de stad of op de campus is er sociale controle en kunnen omstanders of de politie indien nodig ingrijpen. Als studentendopen echter afgeschaft zouden worden, gaan de extreme clubs zoals Reuzegom daar niet plots mee stoppen. Het enige wat dergelijke clubs dan gaan doen, is zich nog meer verschuilen en de dopen enkel en alleen op locaties laten doorgaan die ver buiten de studentenstad liggen en waar niemand hen in het oog kan houden of betrappen. Een recept dat garant staat voor ongelukken. Studentendopen afschaffen zal alleen de verenigingen treffen die zich wel gedragen en gewoon aan de regels houden.

Wil dat zeggen dat er niks moet gebeuren? Dat clubs en verenigingen gewoon maar hun zin moeten kunnen doen? Uiteraard niet. Daar dienen de doopcharters voor. Het grote probleem de afgelopen jaren was echter dat er clubs waren die niet onder het doopcharter van hun hogeronderwijsinstelling vielen, omdat ze er officieel niet door erkend werden. Dat is het probleem dat aangepakt moet worden. Universiteiten en hogescholen moeten samenzitten met alle studentenverenigingen en duidelijke doopcharters opstellen waar alle partijen zich in kunnen vinden. Mogen die doopcharters streng zijn? Uiteraard, dat moet zelfs. Het is tijd dat alle clubs en verenigingen inzien dat die regels er zijn voor een reden, dat die regels er zijn om dramatische gebeurtenissen te vermijden. En om dat te vermijden zal een samenwerking tussen alle actoren nodig zijn.