Natuurlijk voelt het niet goed wanneer je vlucht naar Barcelona van 24 euro wordt gecanceld door een staking, maar in wezen is het een uitstekende zaak

Ivo Victoria is schrijver van Alles is oké. Hij woont en werkt in Amsterdam. Zijn column verschijnt tweewekelijks.

Natuurlijk voelt het niet goed wanneer je vlucht naar Barcelona van 24 euro wordt gecanceld vanwege een staking, maar in wezen is het een uitstekende zaak. Ola! Rustig aan met die dreigmails, hear me out.

Er heerst al enige tijd een grote schaarste aan personeel. Waar zijn die mensen naartoe? Hebben ze collectief de lotto gewonnen? Waren het allemaal wappies en wonen ze nu in Portugal? Niemand weet het. Maar eindelijk hebben de overgebleven werknemers het in de smiezen: schaarste is macht.

Het werkt. In Schiphol kreeg het personeel na ‘wilde’ stakingen een zomertoeslag die kan oplopen tot 850 euro (!) per maand. Ook na de zomer zullen ze fors meer verdienen. Good for them.

Dat ook in andere sectoren, zelfs in België – een land dat tot verbijstering van de rest van de wereld nog steeds een automatische loonindexering kent – werknemers die macht gaan uitspelen, geeft aan dat het water menigeen aan de lippen staat, en niet sinds gisteren. De oorlog, de energie- en stikstofcrisis: niet leuk natuurlijk, maar ze zetten wel op scherp wat al veel langer misgaat.

Hoe vaak is de afgelopen jaren immers niet bewezen dat de enorme economische groei van de voorbije decennia er nauwelijks toe heeft geleid dat het inkomen van een regulier huishouden steeg, ­terwijl de winsten voor de bedrijven explodeerden? Ondertussen werd de positie van de werknemer uitgehold via flexcontracten, schijnzelfstandigheid, en wat al niet meer. Allemaal aangetoond en driedubbel uitgelegd.

Maar de miljoenenbonussen en de dividenden bleven de lucky few om de oren vliegen en onze regeringen gaven geen krimp. De groei was heilig en het plebs stemt toch wel weer op jou zolang je op tijd en stond wat catchy oneliners over migranten en de maximumsnelheid op de snelweg debiteert.

Nu lijkt er iets veranderd. Bij PostNL weten ze intussen dat je niet meer ongestraft werknemers kan (laten) uitknijpen. De Nederlandse regering heeft aangekondigd dat Schiphol structureel moet krimpen – een sensationele ommezwaai nadat de luchtvaartlobby diezelfde regering jarenlang in haar binnenzak had.

Kortom. Als nu ook de consument zich eens gaat realiseren dat een vlucht van 24 euro geen mensenrecht is, maar wel betekent dat iemand anders de prijs betaalt. Dat het voor je levensgeluk niks ­uitmaakt wanneer een pakketje niet binnen 24 uur geleverd is. Om maar te zwijgen van de onderbetaalde verpersoonlijking van onze eigen luiheid, genaamd de flitskoerier.

Ja, als het besef zou indalen bij ons allemaal dat de woede van de uitgeknepen werknemer die het vuile werk opknapt en nu zijn kans ruikt, dat die terecht is? Welnu, wie weet vinden we onszelf dan straks, wanneer alle ellende voorbij is (fingers crossed) zomaar terug in een net iets rechtvaardigere wereld – het idee!

Maar ja, om dat te zien moet je willen accepteren dat jouw particuliere situatie niet ‘de werkelijkheid’ is, en durven kijken naar het totaalbeeld. Hé, verdomme, altijd dat totaalbeeld. Waarom is er nooit iemand die daar op voorhand eens wat langer over nadenkt?