Mijn dochter, die verhangen is aan formule 1, geeuwde laatdunkend

Mark Coenen is columnist bij De Morgen.

“Als dat al Max Verstappen is, wat moet Min Verstappen dan niet zijn?” “Hoe grijzer hoe gevatter”, bromde mijn dochter, die verhangen is aan formule 1. Daarbij geeuwde ze laatdunkend. Als er iets is wat zestienjarigen kunnen is het dat.

Zij verkeert de laatste tijd in een permanente cringe - zo heet dat, geloof ik - want mijn moppen gaan er niet op vooruit. De schaamte die mijn ouwelijke meligheid teweegbrengt is zo groot dat ik de laatste tijd drie meter achter haar moet lopen als we naar plekken gaan waar andere mensen zijn. Waardoor ik mijn moppen harder roep, en de hele straat weet hoe erg mijn grapdwang wel is.

“Ik zit morgenvroeg om zeven uur voor televisie”, verklaarde ze zaterdagavond vastberaden, “want dan is het formule 1 in Australië”. Wat een goed idee, dacht ik, die vroege uitzenduren. Zouden ze op schooldagen ook moeten doen. Altijd fris en monter en meteen op. Tot ik besefte dat het aan het tijdsverschil lag.

Om tien uur rolde ze uit bed. Tijd voor een mopje, dacht ik.