Mevrouw de premier, hou de zwemmer niet langer uit het water

Mevrouw de premier,

Ik ben maar een zwemmer maar schrijf in naam van duizenden anderen. Zwemmers voor wie water essentieel is, ook voor hun gezondheid, van lichaam en geest. Daar zijn mensen bij met pijnklachten waar alleen water tegen helpt en mensen die wegkwijnen of over hun toeren raken, na drie maanden van drooglegging. Zwemmen is meer dan een hobby, het is een levenswijze, het is therapie, het is meditatie, en bovenal: het is de gezondste sport die er bestaat volgens alle wetenschappelijke studies.

De lijst voordelen is te lang om af te lopen. Het meest toepasselijk in deze coronatijd zijn versterking van het immuunsysteem en opbouw van weerstand. Op contactsporten na hernemen nu alle sporten behalve zwemmen, uitgerekend de gezondste van allemaal. Dat is onbegrijpelijk en niet langer te verantwoorden. De argumenten zijn niet meer geloofwaardig. Het onbegrip onder zwemmers is enorm. Sommigen worden boos en wanhopig en dreigen hun vertrouwen in de politiek en de experts te verliezen. Daar zijn ook dokters bij. Een Deurnese huisarts vraagt Marc Van Ranst onmiddellijk groen licht te geven voor de opening van zwembaden of begrijpelijk uit te leggen waarom dát niet zou kunnen, maar op café naar het wc gaan wel, of shoppen op de Meir. Ik ben daar pas geweest: het was een volkstoeloop van belang.

Zwemmer, redder en dokter Leen schrijft: “Twaalf weken lang heb ik gemotiveerd, geïnstrueerd, getrieerd om spoed en intensieve zorg te ontlasten. Ik ben coördinerend en raadgevend arts geworden voor een RVT, maar nu is de veer bij mij gebroken. Net nu ik uitbetaald ben voor mijn honderd overuren voor geleverde coronawachtdiensten, wordt mij verteld dat ik er nog minstens vier weken bij mag doen voor ik van de GEES mag zwemmen. Tenzij ik volgende week 50 kilometer naar Nederland rij. Of ergens illegaal in het water ga. Een collega van mij heeft geen overuren gemaakt. Haar vrije tijd is gevuld met tennis en golf of een bezoekje aan haar tweede verblijf in Knokke.”

Zwemmers zijn einzelgängers, geen erg georganiseerde groep, geen grote lobby waar geld of macht mee is gemoeid, maar het gaat hier wel om iets onbetaalbaars: welzijn en gezondheid.

Voor de overdracht van Covid-19 levert zwemwater geen enkel gevaar op. Om heropening van zwembaden te weigeren, wordt altijd opnieuw verwezen naar het gebruik van infrastructuur. Net als bij andere buitensporten hoeft dit geen bezwaar te zijn, en voor binnenbaden zijn perfect veilige regelingen denkbaar. Dat bewijzen onder andere Nederland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje en Tsjechië, waar zwembaden weer open zijn. Wat zij kunnen, kunnen wij ook. België is Europa’s zwemkneusje. Zwemmen, zeker buiten zwemmen, lijkt hier niet te bestaan, terwijl het naast lopen de enige natuurlijke vorm van voortbeweging is, even milieuvriendelijk als fietsen, maar volledig op eigen kracht. Alles op en rond het water mag nu weer: water- en jetski, kajak, vissen, duiken ... maar zwemmen niet. Het is absurd.

Op enkele plaatsen in België wordt gelukkig wel al gezwommen, in open water, en da’s positief. Het probleem is dat België niet genoeg zuiver open water heeft waar zwemmen toegelaten is. Het verbodsbeleid doet mensen de verbinding met de natuur verliezen en is dringend aan herziening toe: de nood aan meer open zwemwater laat zich nu acuut en pijnlijk voelen. Waar vroeger zonder probleem gezwommen werd, wordt het nu onredelijk beboet. Op den duur moeten mensen de wet overtreden. Om te zorgen voor zichzelf en hun band met water te herstellen, zit er niets anders op dan publieke waterruimte gewoon in te nemen.

Publieke zwembaden verdwijnen bovendien zienderogen: in twintig jaar tijd is in Vlaanderen een derde ervan gesloten, en van de openluchtbaden zelfs de helft. Brussel heeft al veertig jaar geen enkele plek om buiten te zwemmen, in tegenstelling tot andere grote steden in binnen- en buitenland. De problemen van klimaatopwarming en pandemieën vragen om méér open zwemplekken. Niet iedereen kan er een eigen zwembad op na houden. En niet iedereen heeft een tweede verblijf.

Alle Belgen zijn gelijk. Maar sommigen zijn meer gelijk dan anderen. Topzwemmers mogen sinds vele weken wel weer zwemmen, ook bínnen. Ze hadden het echt nodig, maar dat geldt ook voor duizenden andere Belgen, vooral stedelingen. Sport is niet alleen voor topprestaties of wie geld heeft. En water is onvervangbaar. Het is een medicijn. Open de zwembaden en -vijvers voor de Belgische zwemmer! De Veiligheidsraad van 3 juni ging voorbij aan petities met duizenden handtekeningen en aan smeekbeden van de zwemfederaties. Haal de zwemmer uit de vergeetput. Hou hem niet langer uit het water. Er is geen goede reden voor.

Ik ben maar een zwemmer, een Belg die eerst en vooral blij is te leven uiteraard, in goede gezondheid. Bovenal zou ik gezond willen blijven. Zwemwater is daarbij voor mij en voor vele anderen onontbeerlijk. En alle veilige scenario’s liggen klaar. Wij tellen mee. Free The Swimmer.