ColumnMaud Vanhauwaert
Met dat ene vers kan je de dag, de week, wat zeg ik, het godganse leven weer aan
Maud Vanhauwaert is columnist.
Het thema van de poëzieweek is ‘vriendschap’. Ik denk aan een paar goede vrienden die ik ooit had en die, om verschillende redenen, uit mijn leven zijn gegleden. Soms wentel ik mij in de vraag of ik dat had kunnen vermijden. Maar dan plots lees je een vers waarna je niets kunt zeggen, alleen het raam kunt openzetten, en denken: zo is het. En dan wil je een bed, om dat vers boven te hangen. En dan wil je een arm, om dat vers op te tatoeëren. En dan wil je een dak, om dat vers van te schreeuwen. En met dat ene vers kan je de dag, de week, wat zeg ik, het godganse leven weer aan. Dat ervaarde ik bij het lezen van een gedicht van Rilke, uit Requiems, in de nieuwste vertaling van Hilde Keteleer. Het gaat over de liefde, maar geldt naar mijn gevoel evenzo voor vriendschap. ‘We hebben in de liefde slechts dit ene:/ elkaar te laten; want elkaar vasthouden/ valt ons licht en hoeven we niet te leren.’
