Lezersbrieven

Vlaming op zijn erf

De Vlaams-nationalisten laten geen kans onbenut om de Vlamingen tegen de Walen op te zetten. Maar de theorie van regionaal gekleurde versoepelingen deed me ook naar informatie googelen: hoe het zit met de cijfers in Oost- en West-Vlaanderen of in Oost-Vlaanderen en Limburg. Met de fiets ben ik al snel in Brabant, misschien een gevaarlijke verplaatsing. We kunnen nog altijd kleiner en naar de gehuchten gaan. Ooit geraakte mijn grootmoeder van Heizijde niet verder dan de kerk van Lebbeke, een kleine 2 km. Zij speelde op veilig. Vlamingen, blijf op je erf.

Lucienne Colpaert

Jambon d’Ardenne

Het is goed dat de Vlaming eerder gevaccineerd zal zijn dan de Waal. Niet het minst te danken aan de Vlaamse minister-president. Het kan niet genoeg worden benadrukt, bergen werk verzet die man, achter de coulissen. Het is dan ook niet meer dan terecht dat de minister-president het voortouw neemt en duidelijk stelt waarvan wij met zijn allen dag in, dag uit wakker liggen. Zijn we met zijn allen Vlaams ingeënt, willen we natuurlijk sneller de hort op. Bijvoorbeeld in kleine kolonne per tien, elektrisch gefietst, halen we zo de grens van de Vlaamse gouw. We zingen op een zonnig terras in de grensstrook enige Vlaamse liederen, drinken een bier, max. twee. Waarna onze batterijen nog standhouden voor een behouden thuisvaart, mits we hebben gekozen voor niet al te veel elektrische ondersteuning tijdens de heenrit. Zolang we maar niet die taalgrens over zouden moeten. Over de grens huist de gevaarlijke, niet-gevaccineerde Waal. Let wel, bij terrasbezoek in de grensstreek houdt men een half oogje gericht op de Waalse grens. Een afgunstige Waal die in een vlaag van zinsverbijstering het terras overhoop komt te rijden, het zou de eerste niet zijn.

Het zit zo, toen de Vlaamse minister-president nog een tiener was, zag hij de film Jambon d’Ardenne. In de film komt Durbuy op de rand van een burgeroorlogje. Het ging over frieten, maar er werd geacteerd door Vlamingen en Walen samen. Daar kon alleen heibel van komen. Er sneuvelden zelfs terrasstoelen! Oh, heiligschennis. Die werden er omvergekegeld door een wild racende Walin. De scène maakte een onuitwisbare indruk op de nog jonge Jambon. Dermate in zijn wiek geschoten, had hij zijn bestemming gevonden. Voortaan zou hij leven en werk wijden aan de Vlaamse zaak. Wat Wals is, vals is! Vlaanderen, paradijsje aan de Noordzee… Ah… wat is het hier goed in eigen navel pulken.

Guy Simoens, Gent