Lezersbrieven

Het web rond familie El Kaouakibi

In naam van al diegenen die zich – vaak belangeloos – dag in, dag uit écht inzetten voor de meest kwetsbaren onder ons: het kan toch niet dat verhaal van Sihame El Kaouakibi zomaar onder de mat van collectieve verantwoordelijkheid wordt geveegd?

Het laatste wapenfeit in dit hallucinante verhaal betreft de extra ruimte van 1,2 miljoen euro die Bart De Wever creëerde in de begroting en door alle schepenen werd goedgekeurd zonder toelichting én ook zonder vragen. Het voltallige college van schepenen lijdt blijkbaar onder een te hoge werkdruk. Dossiers lezen die zij al dan niet zouden moeten goedkeuren, wordt onmogelijk. Sommige schepenen zijn nog vermoeider dan anderen. Zo kan Nabilla Ait Daoud, N-VA-schepen van onder andere cultuur, haar eigen projecten niet eens opvolgen, maar ze kan deze wel met veel overtuigingskracht laten doorsluizen. Koen Kennis, N-VA-schepen van onder andere financiën, heeft geen tijd om zich met facturen bezig te houden. Op zich is dit niet verwonderlijk, stond hij niet mee op het podium bij het uitreiken van de prijs voor de meeste cumuls? Alleen een agenda bijhouden en de schijn wekken dat je echt betrokken bent, is al een voltijdse job.

Met de som van premies, zitpenningen, weddes waar weinig prestaties tegenover staan én de som van absurd hoge subsidies à la tête du client, hoeveel positieve en structurele ondersteuning had dit bedrag, alleen al in Antwerpen, kunnen betekenen voor al degenen die het echt nodig hebben?

Uit respect voor al de hardwerkende mensen hierboven, ontrafel alsjeblieft het web rond mevrouw El Kaouakibi en haar familie. Laat betrokken politici kleur bekennen (sommigen hebben hun politiek einde al zelf tragisch ingekleurd), laat het niet ondersneeuwen in de media door coronacijfers, spuitjes en ziekenhuisbedden. Een gezond bestuur is even belangrijk als een gezonde bevolking.

Noëlla De Boeck, Bonheiden

Strijd om het leven

Taalkundigen staan op de barricades voor het al dan niet strikte vasthouden aan grammaticale regels. In het tijdschrift Nature 551 (2017) hebben taalkundigen opgemerkt dat het gebruik van nieuwe woorden of taalwendingen dikwijls gelijkenis vertoont met wat in de evolutionaire biologie werd opgemerkt door Darwin, die in The Descent of Man schrijft: “In elke taal is er tussen woorden en grammaticale vormen een voortdurende strijd om het leven aan de gang. De betere, de korte, de gemakkelijker vormen halen steeds de bovenhand en zij danken hun succes aan hun eigen inherente waarde. Het overleven en bewaren van die woorden is natuurlijke selectie.”

Bij deze competitie tussen alternatieve taalvormen spelen klank, schrijfwijze en syntaxis een beslissende rol. Hendrik Conscience, ter verdediging van de Vlaamse taal tegen de verachting van Franstaligen, kon het zonder de hulp van de evolutionaire biologen, in het voorwoord tot zijn boek Het Wonderjaar 1566, stellen als volgt: “Zodra een spraak toereikend is en woorden genoeg oplevert om de gedachten ener natie, hoe poëtisch deze ook zijn mogen, uit te drukken, is zij hetgeen zij zijn kan.”

Dit alles houdt ook in dat verzet van grammatici tegen nieuwe woorden en woordvormen enkel tijdelijk en futiel kan zijn; indien de nieuwigheden gemakkelijk op de tong liggen en/of een grotere nadruk aan woorden of zinswendingen geven zullen deze het halen. Over enkele generaties ondergaat elke taal veel veranderingen.

De taalvirtuoos Guido Gezelle merkte genereus op: “De Vlaamsche tale is wonder zoet, voor die heur geen geweld en doet…. Tot dat ze, eens wakker, vrij en vrank, te monde uitgaat heur vrijen gang !” Maar wat voor de ene vrije gang is, komt voor de ander over als taalcorruptie. Het laatste woord is nog niet gezegd.

Roger Vyverman, Ninove