OpinieLezersbrieven
Lezersbrieven: ‘Behoor ik tot de middenklasse? Ik vermoed van wel’
Een selectie van brieven aan onze redactie.
Vijf vragen aan mezelf
1. Behoor ik tot de ‘middenklasse’? Geen idee, voor zover ik weet, zijn er niet direct objectieve maatstaven voorhanden. Maar we wonen in ons eigen appartement, hebben geen moeite om de eindjes aan mekaar te knopen en kunnen regelmatig op restaurant of vakantie. Dus ik denk: ja, we behoren tot de middenklasse.
2. Moet ik compensatie hebben voor het duurdere leven? Het gaat de laatste tijd vooral over energie, maar ook de winkelkar is een stuk duurder geworden. We hebben (voorlopig) geen moeite om dat bij te benen. Dus nee: voor ons hoeft die compensatie niet. We houden het nog wel even vol. Geef het maar aan de mensen die het een stuk moeilijker hebben.
3. Mogen belastingparadijzen blijven bestaan? Daar heb ik het echt moeilijk mee. Ontsnappen aan belastingen was er voor ons nooit echt bij. Gemiddeld hebben we meer dan 50 procent van ons bruto inkomen afgestaan (sociale zekerheid en belastingen). Dan lezen dat grote multinationals met een veel groter bruto inkomen dan wij wegkomen met een schijntje aan belastinggeld… het doet pijn. Belasten die boel. En niet tegen 15 maar tegen 50 procent.
4. Geloof ik nog in de politiek? Moeilijke vraag. In een eerste opwelling ben ik geneigd om nee te zeggen, maar hier komt TINA (There Is No Alternative) boven, tenzij we ons bestuur echt zouden gaan uitloten. Je zal maar de loteling zijn. Dus ja, ik denk dat het nog kan. Maar dan is het nu aan de politici om met de politieke spelletjes te stoppen en ons ervan te overtuigen dat zij het goed menen met de toekomst en met ons. Een sterke vereenvoudiging van alle bestuursniveaus zou al een goed begin zijn. België is per slot van rekening toch vergelijkbaar met New York, en daar doen ze het met een stadsbestuur…
5. Last but not least: wat met het klimaat? Ik kijk uit naar de reeks van de ex-VTM weervrouw, in het volle vertrouwen dat ze een dijk van een statement zal neerzetten en geheel Vlaanderen en bij uitbreiding de wereld zal overhalen om in actie te schieten. Want het is van moetens.
Frank Schollaert, Eeklo
Afschaffen ziektebriefje
De reactie van het VBO en Unizo op het (deels) afschaffen van het ziektebriefje is een regelrechte kaakslag voor de werkende massa. We weten ondertussen dat in hun visie iedereen die niet werkt, door brute pech of niet, beschimpt mag worden als profetariaat. Maar nu tonen ze dus ook dat zelfs wie wél werkt door hen ook als profiteur wordt beschouwd. Hierbij vergeten die heren dat de ruggengraat van hun geliefkoosde economie de mensen zijn die zich elke dag inzetten, via arbeid of vrijwilligerswerk. Wij, mensen, die elke dag het beste van onszelf proberen te geven.
Ook zetten ze zomaar eventjes elke studie opzij die aantoont dat het ziekteverzuim juist afneemt zonder ziektebriefje. Al jaren moeten we hun gebash op werklozen, langdurig zieken en vakbonden aanhoren. Nu komen daar nog de uitlatingen van afgelopen dagen bij die aantonen dat de werkgeversorganisaties helemaal niet meer met de realiteit bezig zijn, maar zich teruggetrokken hebben in een ideologisch neoliberaal bastion vol wantrouwen tegenover de samenleving. Dat bepaalde partijen volop meegaan in dit verhardende discours vol ongefundeerde beschuldigingen, zal ons geen meter dichter bij een oplossing brengen.
Joris Winderickx, Lembeke
Zonnepanelen in Brugge
Laatst in de krant: “Eigenlijk is er nooit een beter moment geweest dan nu om te investeren in zonnepanelen.” Ook in het laatste Brugse stadsmagazine worden zonnepanelen als een slimme investering gezien, en biedt stad Brugge een groepsaankoop aan. Spijtig genoeg is het echter in het volledig centrum van Brugge verboden om zonnepanelen te installeren als die zichtbaar zijn vanaf de openbare weg. Het perfecte ansichtkaartimago moet nu eenmaal behouden worden. Nochtans wordt zéker drie vierde van de stad niet bezocht door duizenden toeristen. Een gemiste kans voor Brugge om zich te profileren als stad met één been in het verleden en een klimaatvriendelijke blik op de toekomst.
Astrid Reygaert, Brugge