Lezers reageren: "De Westerse cultuur is al eeuwen seksueel ziek"

Ouders en jeugdwerk

In de krant was te lezen wat ouders van het jeugdwerk in Vlaanderen vinden (DM 16/2). Onderzoek toont dat ouders behoorlijk tevreden zijn over de jeugdwerkers, maar ze vinden hen vaak te jong. 21 jaar is voor de ouders aanvaardbaar, terwijl de meesten slechts 16-17 jaar zijn.
Naar mijn mening is deze jonge leeftijd geen probleem. 16- en 17-jarigen hebben vaak meer tijd om activiteiten voor te bereiden en zijn zelf op een leeftijd waarbij zelf deelnemen aan activiteiten nog kan. Jeugdwerkers en de kinderen worden er ook zelfstandiger van, het is een belangrijke aanvulling van hun opvoeding. Bovendien is de jeugdbeweging een goedkope manier voor kinderen en jeugdwerkers die het thuis niet zo breed hebben om een leuke namiddag te beleven.

Het informeren van de ouders kan een oplossing zijn. Zo kunnen zij inzien dat leeftijd geen verschil maakt.

Julie Goris

Accent Jobs

Sommige roepers zijn altijd van de partij om het stakingsrecht in twijfel te trekken of in te perken. Maar wat vinden zij van asociale en anti-syndicale werkgevers die hun personeel trachten om te kopen om sociale verkiezingen te vermijden? Zie wat er gebeurt bij het uitzendbedrijf Accent Jobs. En wat vinden de traditionele roepers van het feit dat werknemers nog altijd geen officiële vertegenwoordiging kunnen hebben in kleine bedrijven of instellingen?

Eigenlijk zou elke werknemer in zijn of haar bedrijf moeten kunnen terugvallen op één of meer beschermde collega's die bij machte zijn om, met steun van de vakbond, het personeel te verdedigen en de werkgever op de vingers te tikken als ze de regels niet naleven of tekort schieten in het nakomen van hun verplichtingen.

Denis Bouwen

Jan De Cock

Eigenlijk heeft hij gelijk, er mag wel eens een kunstenaar 'van zijn stand' opstaan die zich durft te richten tot de mediabonzen in ons land. Wat het gaat uithalen is uiteraard onbekend omdat hij juridisch weinig verhaal heeft, tenzij tijdelijke media-aandacht voor hemzelf in de persoon van een provocatieve kunstenaar, een soort Don Quichote, een met zgz. 'kloten-aan-zijn-lijf' die ongevraagd het woord durft te nemen. Niet van dat soort kunstenaars die zich gedwee schikt tot wat de kunstmarkt hem desgevallend zou opleggen, en al evenmin met verplichtingen om bij de 'bestsellers' te kunnen behoren.

Waar De Cock in zijn beklag gewoon naïviteit vertoont is zijn hoop 'de burgers wakker te schudden'. Dit is een verwijzing naar de aloude quote waarbij Kunst de wereld kan redden, waar weinig burgers nog een boodschap aan hebben wegens andere bekommernissen en gewijzigde interesses.

De Cock overdrijft ook door te beweren dat 'cultuur bijna uit ons land is verdwenen'. Bovendien heeft hij ongelijk over 'duizenden pagina's en minuten' berichtgeving m.b.t. de vluchtelingenproblematiek want waarover kan een krant of een tv-zender anders berichten dan over de actualiteit. Daarentegen wijst hij terecht op de ondermaatse berichtgeving in de diverse culturele bijlagen over de beeldende kunstsector in vergelijking tot bv. de lichtere populairder muziekgenres of de literaire actualiteit. (De weekkrant Brussel Deze Week maakt hierop een uitzondering)

Waarschijnlijk is De Cock overdreven bezig geweest met het beheer van zijn BAI_hausproject om niet te weten dat wie in ons land kwalitatieve artistieke initiatieven wil bijwonen elke dag van de week jaar-in-jaar-uit ergens naartoe kan. Nooit eerder was er een groter aanbod van zoveel interessante tentoonstellingen, toneel-, dans-, operavoorstellingen, muziekconcerten, diverse festivals, kwalitatieve films van 'eigen kweek', en zoveel andere aantrekkelijke artistieke en culturele initiatieven. Vaneigens kan het altijd anders, méér en beter, doch vergeleken met de media-aandacht voor beeldende kunsten in de tv-programmatie van andere grotere landen is er weinig verschil op te merken.

Zijn bewering dat zijn vierhonderd leerlingen die momenteel in zijn gebouw verblijven iedere dag 'alle kranten en tijdschriften' ter beschikking hebben is bemoedigend, maar het zou de uitzondering zijn dat juist zijn vierhonderd leerlingen nog die papieren versies zouden lezen? (Tenzij onder lichte dwang!) Alle jongeren -behalve misschien nog ergens een zonderling?- gebruiken momenteel allemaal uitsluitend hun smartphone om zich te informeren. Er is een indruk dat Jan De Cock zich in dit facet van zijn klacht vergist; onderzoek heeft bewezen dat jongeren en jonge volwassen studenten omzeggens geen tijd besteden aan het lezen van een uitgebreid en dagelijks nieuwsbericht. Zich hiertegen verzetten geeft blijk van overmoed en is eerder een wanhopige strijd tegen windmolens.

Jan De Cock zou eerder zijn aandacht, energie en invloed kunnen aanwenden om in Brussel de onvoldoende beschikbare atelieraccomodaties aan te klagen bij de Vlaamse publieke instanties.

Waar o.a. die vierhonderd studenten van Jan De Cock zich na hun studies gaan vestigen blijft een acuut probleem.

Jonas Wille, Brussel

Seksueel ziek: wie niet?

In De Morgen mag een Algerijnse schrijver beweren dat zijn eigen moslimcultuur 'seksueel ziek' is en dat deze ziekte Europa zal besmetten (DM 16/2). Uit de reisboeken van Robert D. Kaplan en uit de romans van de Egyptische Nobelprijswinnaar Nagieb Mahfouz krijg ik een ander beeld, maar soit.

Het is duidelijk: de aanrandingen in Keulen hebben geleid tot een soort steekvlampolitiek in het denken. Deze misdaden waren slechts schijnbaar 'een botsing van beschavingen' al blijken de daders nu overwegend moslimvluchtelingen te zijn.

In alle duidelijkheid gezegd: ook 'autochtone' Europeanen verkrachten, zelfs binnen het huwelijk.

Dit is eigen aan patriarchale structuren: waar mannen het voor het zeggen hebben, daar wordt verkracht.

Onze Algerijnse vriend is minstens op één oog verblind: misschien kent hij zijn eigen moslimcultuur beter, maar van de Westerse heeft hij alleszins geen kaas gegeten want die is al eeuwen seksueel ziek. Ik verwijs naar het magnum opus van Jan Buelens 'De geschiedenis van het seksuele probleem' en naar het hele oeuvre van Sigmund Freud - in het bijzonder naar zijn geniale essay over 'het onbehagen in de cultuur'. Freud bedoelde weldegelijk onze Westerse cultuur die door middel van repressie vele mensen seksueel ziek maakt.

Wat we nodig hebben is een emancipatie van de man: die moet zijn impulsen leren te beteugelen of te kanaliseren in aanvaardbare banen zoals de vrijwillige prostitutie- of datingmarkt. Als uitsmijter wil ik hieraan toevoegen dat ook vrouwen verkrachten: de essentie van deze misdaad is immers de macht of het streven naar overheersing. En die neiging is bepaalde vrouwen niet vreemd.

Staf De Wilde, De Haan