Lezers over de zomer: ‘Wij hopen naar Noorwegen te reizen met de caravan’

Voorbij de kerktoren

Deze zomer gaan we naar het piepjonge gezinnetje van zoonlief in Nederland, familie in het VK, Duitsland en Frankrijk, en maken we toch die roadtrip in Ierland. Zonder al die kunstmatige (corona)grenzen. Niet iedereen heeft familie en vrienden onder de kerktoren in kleindenkend Vlaanderen.

Anneliese De Boeck, Lint

Noorwegen

Wij hopen in juli naar Noorwegen te reizen met de caravan zodat we onze zoon en schoondochter en de drie kleinkinderen na meer dan een jaar kunnen terugzien. De jongste hebben we nog niet mogen vastnemen. Wij hopen dan een viertal weken daar te kunnen blijven.

Freddy Van Ingelgom, Erps-Kwerps

Wikken en wegen

Ik ben beducht voor de komende maanden. Enerzijds hoop ik dat we onze jaarlijkse vakantie op een kleine camping in de Provence kunnen vieren, anderzijds kijk ik toch met verbazing naar de versoepelingen die elkaar nu pijlsnel opvolgen. Gaat het allemaal niet te snel?

Het wordt dus een zomer van wikken en wegen, kijken wat kan, waar we ons veilig bij voelen. Naar mijn gevoel dit jaar nog meer dan vorige zomer. Toen trokken we met een massa zelfgemaakte mondmaskers en een liter handgel richting de zon. Het zal allemaal niet zo evident zijn.

Marleen Brunain, Gent

Steun gevraagd

Die onbereikbare zomer staat hardnekkig te wuiven aan het ruitje naast de voordeur. Ik laat die argwanend binnen. Het rijk der vrijheid is er eentje dat baadt in de relativiteit. Enerzijds ben ik serieus angstig als prille dertiger voor snelle versoepelingen, anderzijds duurt deze show wel héél erg lang. Wanneer de spoeddiensten weer zicht hebben op een rijk der normaliteit, dan moet alles weer open kunnen, denk ik. Die trapjes waarmee we stap voor stap maatregelen loslaten, daar hebben we weinig aan. Het zijn onnodige risico’s.

Ja, ik snak naar vrijheid. Maar de reglementitis blijft gelden in de nakende zomermaanden, dunkt me. Ik vraag van de overheid enkel wat ik zelf aan de overheid geef: steun. Steun voor mij en mijn gezin. Nog meer steun voor wie het nog meer nodig heeft. Beperkingen zijn er al genoeg, of ja, zelfs te veel. Wat we de komende maanden doen bepaalt veel van onze toekomst. Meer natuur, meer ‘wij’ en meer diversiteit. Op naar beter!

Karel Deprez, Zonnebeke

Openlucht

Vorige week was ik hoopvol, deze week ben ik bezorgd. Ik wil helemaal niet naar Pukkelpop of naar het buitenland. Ik hoop wel dat ons geplande zomerkamp met wat bevriende gezinnen kan doorgaan. Coronaproof, in de openlucht, dicht bij huis en vaccinatiecentra voor de tweede prikken.

Leen Debloudts, Herentals

In de tuin

Ik breng deze zomer gewoon gezellig in de tuin door. Af en toe een wandeling of fietstocht en een uitje naar een museum of dierenpark.

Wendy De Roovere, Londerzeel

Planeet bedreigd

De zomer zal bol staan van planeetbedreigend menselijk gedrag. Alleen uiterst scherp watertekort en een echte pandemie (iets als mazelen en ebola tegelijk) zal misschien de nodige omslag brengen. Ik moet denken aan De ogen van de panda, het boek van Etienne Vermeersch.

Bernard Boone, Leuven

Op mijn dooie gemakje

Ik zie de zomer tegemoet zoals ik er de voorbije jaren tegenaan keek: op mijn dooie gemakje en thuis. Reizen zit er met mijn bijna 77 jaar niet meer in, ik heb trouwens gezien wat ik wou zien toen het nog aangenaam was om te reizen en woorden als etiquette en beleefd taalgebruik in waren. Een comfortabele, koele woning, een zonnig terras, veel groen in de tuin, een goed gevulde koelkast en mijn favoriete lectuur: meer hoeft het voor mij niet te zijn.

Marie Ringoir, Aalst