Lezers nemen afscheid van Arno: ‘Vanaf de eerste noot pakt zijn nummer je bij de strot’

Als het moet

Ik kan niet kiezen uit Arno’s oeuvre. In de jaren tachtig zag ik T.C. Matic spelen in Zeeuws-Vlaanderen. Enkele jaren geleden stond Arno in Zwolle en ik stond vooraan. Twee volle uren ging het van rock naar chanson, van reggae naar punk. Er stroomde Frans, Oostends, Duits, Engels en Vlaams, soms zelfs in één nummer. Maar goed, als het dan moet: ‘Oh la la la’. Vanaf de eerste noot pakt dit nummer je bij de strot. Arno, merci!

Gait Golbach (64), Tuk

Wyatt-fan

Zijn vertolking van ‘Just as You Are’ van Robert Wyatt en Alfreda Benge, met het Franse Orchestre National de Jazz. Het is aartsmoeilijk om van Wyatts muziek een cover te maken die zelfs maar een beetje in de buurt komt van het origineel. Maar Arno, die net als ik een Wyatt-fan was, slaagde erin.

Bernard Tuyttens (67), Kortenberg

Zo puur, zo zacht

‘Les yeux de ma mère’: zo puur, zo waar, zo zacht, zo echt. Arno kan mij altijd ontroeren, dat zal altijd zo blijven.

Lief Bollens, Gierle

Zo groot als een kerstboom

‘Honey Bee’ van Tjens Couter leerde ik kennen via mijn eerste liefje op de leeftijd van vijftien, nu dertig jaar geleden. “She’s got a tattoo on her left leg as big as a Christmas tree”: die zin vond ik subliem als jong meisje. Al hoort hij het meer dan waarschijnlijk niet: merci Arno.

Ada Christiaens (45), Gent

Onderschatte mijlpaal

‘Ants in My Tea’, de aftrap van Charles et Les Lulus, een onderschatte mijlpaal in de Belgische rock, en nog altijd zijn boeiendste project met partners in crime Roland, Ad Cominotto en Piet Jorens. Ik hou vooral van Arno’s chansonrepertoire, maar met dit project opende hij de deur naar de blues wagenwijd. Er staat geen enkel overbodig nummer op. Ik heb nooit het lef gehad om, zoals mijn beste maat in zatte toestand (ik was er niet beter aan toe) drie jaar terug in de Daringman, hem aan te spreken over zijn bijzondere impact op onze jeugd. Gek detail: ik was acht toen Jacques Brel stierf, mijn petekind is nu ongeveer even oud.

Olivier Verhelst (51), Oostkamp

Waarmee ik opgroeide

‘Putain putain’: kan ook onmogelijk anders. Ik was er gek op in mijn tienerjaren. Het is de eerste plaat die ik ooit heb gekocht. Ik weet niet meer waar ik het nummer voor het eerst hoorde, maar ik herinner me wel nog goed dat het die zomer vaak speelde op de kinder- en jeugdboerderij waar ik (naast) opgroeide.

Leen Broodcoorens (45), Lierde

Adieu

Ik ben groot en oud geworden met Arno. Ik herinner me:

- Tjens Couter op de voorloper van wat nu de Paulusfeesten zijn. Na enkele nummers werden ze door de Oostendse politie van het podium gehaald wegens nachtlawaai.

- De eerste elpee met Freckleface in 1972.

- De eerste maal op de radio met ‘Saterday Night Queen’: “She wants to be Rockefeller’s daughter and looks like Marlene Dietrich.”

- Het optreden in café Theater in Oostende: “Er was meer volk op mijn plechtige communie.”

- Het optreden van de T.C.-band op de préparty van Jazz Bilzen.

- Toen ik in Londen was, las ik in Time Out tot mijn grote verrassing dat de T.C.-band zou optreden in Dingwalls, toen nog een veredelde frituur met meer volk aan de toog dan voor het podium.

- Het optreden op ons eigenste Ostend Rock Festival eind de jaren zeventig als top of the bill van een volledig Belgische affiche.

- Mijn lezersbrieven naar Humo omdat Marc Didden eens te meer een elpee van Arno in de grond had geboord. Later, toen Arno naar Brussel verhuisde, is alles goed gekomen en zijn ze de beste vrienden geworden.

- Vele avondjes uit in café Sloopy’s in Oostende.

- Vele jaren en vele optredens en elpees en cd’s later : Arno’s 65ste verjaardagsfeest in het Casino van Oostende en weer vijf jaar later: Arno’s zeventigste verjaardag in het Casino van Oostende.

- Nu nog wordt elk doelpunt van KV Oostende gevierd met een ‘Oh la la la’ op volle kracht doorheen het stadion. Dat moet eeuwig zo blijven als herinnering aan het Oostendse fenomeen Arno.

Rust in vrede, ouwe rukker. En doe de groeten aan ta mère.

R. Severy, Bredene

Hypnotiserend

‘With You’ van T.C. Matic is het meest hypnotiserende nummer dat ik ken. Ook hoe Arno aan het eind welhaast hysterisch “I love you” schreeuwt.

Nanne van der Linden (62), Amsterdam

Hartverwarmend

‘Je bent een vriend van mij’, het nummer dat Arno zong in de Vlaams ingesproken versie van Toy Story. Indertijd was onze oudste zoon vier jaar, en deze film (inclusief dit hartverwarmend lied) heeft hij misschien wel duizend keer op onze tv gespeeld. Zoete herinneringen.

Peter Proost (53), Westerlo

Puurste liefde

‘Les yeux de ma mère’. Ik verloor mijn moeder vroeg. Dit nummer vertelt alles. De puurste liefde is die tussen kind en moeder. Arno vatte het samen zonder franjes. Ik ben hem eeuwig dankbaar daarvoor.

Marianne Meire (64), Brussel

Perfecte kater-roes

‘Too High to Eat’: geniaal nummer dat perfect de sfeer oproept van de katerroes. De fluitsolo doet me denken aan ‘Fool on the Hill’ van The Beatles. Verder ook subliem gitaarwerk van Roland.

Jan Peynsaert (53), Wetteren

Liefdesverklaring

‘With You’ is de mooiste oerliefdesverklaring die er is.

Piet Vandenbroucke (56), Izegem

Soundtrack

‘Putain putain’, omdat het mij terugbrengt naar mijn uitgangsjaren in de Gentse Kuiperskaai. ‘Les yeux de ma mère’, omdat ik op het einde van de jaren negentig met mijn moeder naar een optreden van Arno ging en zij me zei: “Dit liedje wil ik op mijn begrafenis.” (Mama leeft nog steeds.) ‘Solo gigolo’ omdat ik er tranen bij kreeg toen ik het voor het eerst hoorde, beseffend dat het zijn laatste plaat zou worden.

Nathalie Heesterbeek (57), Nevele

In elke vezel

Kiezen uit het oeuvre van Arno? Ik zou alles willen antwoorden. Maar als ik één song moet kiezen, dan toch ‘Les yeux de ma mère’. Omdat het over mijn moeder gaat, of zo voelt het toch. Dit nummer raakt me in elke vezel van mijn lichaam.

Karlien Colombie (52), Brugge

Muzikale vrijpartij

‘Elle adore le noir’ is het meest sexy nummer ooit. Een muzikale vrijpartij.

Marc Standaert (63), Merelbeke

Vivre

Onmiskenbaar de hele laatste plaat. Een prachtplaat mede door de stem en piano. Pamart speelt lichtvoerig, terwijl Arno zijn ‘levenswijsheid’ voor het voetlicht brengt. Tijdens mijn ziekte, een simpele hernia die me desondanks lang thuis hield, was de cd van Arno een baken, om te zien dat er hoop was ondanks ziek en zeer. Wetend dat de hoop voor Arno beperkt was, maar wat een power nog. Hij is er niet meer, maar zijn muziek des te meer.

Rob Heijmans (65), Bergen

Idiot savant

In de jaren tachtig zag ik T.C. Matic in de Gentse Vooruit. Die oerkreet in het begin van ‘Que pasa’ is me altijd bijgebleven. De idiot savant, ik zal hem missen. Geef hem the gift to fly away.

Yoman Vermeille (67), Knokke-Heist

Oorwurm

‘Brussels’ is een typisch Arno-nummer, hard en zacht tegelijk. Een oorwurm, bijna een meezinger, heel catchy. De liefde voor de stad die ik deel knalt drietalig door de boxen, heerlijk.

Pol de Prins (68), Kapelle-op-den-Bos

Extra actueel

‘Je veux vivre’ klinkt vandaag, vlak na Pasen, extra actueel. Het gaat over hem en tegelijk over de wereld rond hem, over hoop, over leven in het leven.

Patrick Switten (57), Houthalen

Punky tango

‘Les Zazous’: uniek nummer op het album L’Apache van T.C. Matic. Punky, voelt aan als een tango. Doet erg Frans aan door de solomelodie, ondanks Arno’s Cockney-accent.

Stef Vanstiphout (64), Genk

E rumba

‘Elle adore le noir (pour sortir le soir)’. Vanuit een jongensblik observeert Arno de Oostendse madammen in het Maison Close van zijn grootmoeder Marie-Louise en voegt er zijn eigen fantasie aan toe. “‘t Es gien tango, ‘t es e rumba!” hoor ik Arno nog vertellen tijdens een radio-interview in 1985.

Eddie Janssens (59), Vlezenbeek

Wie ik toen was

‘Middle Class and Blue Eyes’ van T.C. Matic, wegens het herkenbare van wie ik toen was. Ik heb dat nummer vaak gespeeld als pep voor mezelf in lastige situaties. L’Apache, waar ‘Middle Class’ op staat, is mijn ultieme fuckyouplaat.

Juergen Dierickx (53), Moorsel

Luidkeels meezingen

We zijn 1990, Marktrock in Leuven op de Oude Markt. Op het podium geeft Arno met pintje bier in de hand een supersterk optreden voor een overvol plein. Wanneer hij ‘Les filles du bord de mer’ aanzet, zingt heel het plein luidkeels mee. Een kippenvelmoment dat ik nooit zal vergeten.

Frank Onverwagt (53), Opwijk