Laten we in 2021 bovenaan staan als het gaat over het aantal mensen dat zich vrijwillig laat vaccineren

Kinderneurochirurg Mania De Praeter kijkt uit naar het einde van deze vervloekte pandemie

2020, wat een jaar. De hele wereld komt tot stilstand. Niets is nog vanzelfsprekend. Onze ‘perimeter’ wordt drastisch beperkt en zelfs in België worden veel plaatsen onbereikbaar. De ziekenhuisgangen lopen leeg en de intensieve zorg en spoedafdeling overvol. Bezoek en begeleiders worden geweerd. Men ziet het niet in de straat, maar binnen in de ziekenhuizen spelen zich schrijnende taferelen af.

Er is het kind met de hersentumor dat in slechte toestand binnenkomt, slechts begeleid door één ouder. De andere moet nagelbijtend buiten wachten. Hun wereld stort in als we de diagnose vertellen maar gelukkig kunnen we dit opereren. Tenminste, als er een plek vrijkomt op intensieve zorg. Wie kunnen we verschuiven of is net goed opgeknapt om naar een gewone kamer te brengen? Wat als dat niet lukt?

Of de man die wordt binnengebracht na een zwaar verkeersongeval. Er is die dag gelukkig een bed op intensieve zorg maar als hij het na drie lange weken niet lijkt te halen en hersendood wordt verklaard, rest zijn vrouw en dochters enkel nog de vlugge blik op de spoed als laatste herinnering. En dan die angst in de ogen van een man met covid die naar intensieve zorg wordt gebracht en aan de beademing moet. De tranen stromen over zijn gezicht. Hij is zo bang, want hij weet niet of hij zijn familie ooit nog zal weerzien.

Daarom kijk ik in 2021 reikhalzend uit naar het einde van deze vervloekte pandemie. Zodat de gezondheidszorg weer normaal kan functioneren en we niet voor elke patiënt moeten gaan lobbyen om een plekje te krijgen op de intensieve zorg. Zodat geplande ingrepen niet meer moeten worden uitgesteld. Zodat mensen niet langer afscheid moeten nemen van hun geliefden aan de deur van het ziekenhuis. Zodat we geen mensen met doorligwonden in hun gelaat meer moeten zien omdat ze op de buik beademd worden. Zodat we eindelijk dat verdomde masker weer eens kunnen aflaten en weer kunnen zien hoe onze patiënten er eigenlijk uitzien, en we ook weer face to face goed of slecht nieuws kunnen brengen. Zodat we weer een gezicht krijgen en elkaar weer kunnen herkennen als we elkaar later tegenkomen.

We zijn verzeild in een nooit eerder geziene impasse, waarbij niet alleen ons gezondheidssysteem zwaar onder druk is komen te staan maar er vooral ook een enorme impact op de algemene mentale gezondheid werd gezien. Jongeren worden gestigmatiseerd en jeugdige onbezonnenheid wordt tijdens deze crisis bijna als een doodzonde beschouwd. Ondertussen zullen ouderen van hun laatste levensjaren mogelijk enkel nog de eenzaamheid onthouden. Het verlies van werk en inkomen bij velen leidt tot uitzichtloze situaties en toename van depressies. Het gebrek aan perspectief hakt er bij velen zwaar in.

Het vaccin brengt ons het langverwachte licht aan het eind van de tunnel. Daarom wens ik vooral de vaccintwijfelaars heel veel gezond verstand toe. Om hen te doen inzien dat we momenteel inderdaad geen lange­termijnresultaten of nevenwerkingen van het vaccin kunnen geven maar dat we jammer genoeg wel met zekerheid het langetermijnresultaat kunnen voorspellen als zich niet voldoende mensen laten vaccineren.

Laten we bovenaan staan als het aankomt op het aantal personen dat zich vrijwillig laat vaccineren.

Laat 2021 een jaar zijn waarin we elkaar weer lachend kunnen aankijken, en omhelzen zonder schuldgevoel, en samen schaterlachend op de grond kunnen vallen en ongegeneerd luidkeels kunnen zingen en dansen van vreugde.