Laat ik 'ns gek doen en ervan uitgaan dat AA Gent kampioen wordt

Volgens mij, en ik ben toch een der topkenners van de westerse voetbalkunst, zal niet AA Gent maar Sporting Anderlecht kampioen worden. Leve paars-wit!

Doch thans even ernstig, want het is wel zo dat als AA Gent vanavond verliest van Standard en Anderlecht wint van Kortrijk, dan zal het kampioenschap komend weekend beslist worden door de match Anderlecht - AA Gent. En nu mag je zeggen over Anderlecht wat je wil - onder andere dat het een overschatte kutploeg is, dat Steven Defour de lelijkste tattoos heeft van de Benelux, en dat Annelien Coorevits beter Oli Deschacht zou laten zitten om iets met mij te beginnen - maar als Anderlecht thuis speelt, dan zijn de rapen gaar. Aan de andere kant zullen vele voorstanders alsmede supporters en aanhangers van AA Gent opwerpen: 'Wat zullen we nou krijgen! AA Gent wint morgenavond simpelweg van Standard en dan is het zover! Kampioen van België! Feest!'

Tja, het is maar hoe je het bekijkt. En laat ik derhalve 'ns gek doen en ervan uitgaan dat AA Gent inderdaad Standard in de pan hakt, voor mijn part met 4-0, want geef toe, Standard is geen sympathiek team. Zou jij graag Igor de Camargo tegenkomen in een donker steegje, terwijl het dreigende maanlicht weerspiegelt op de anomalische diamanten in zijn afschrikwekkende oorlellen? Plus, Standard is een Waalse ploeg en hoe je het draait of keert, Walen zijn voor ons, Vlamingen, te laken kloefkappers die we indien nodig een schup tegen hun kloten moeten geven.

Vandaar dat ik, alles goed en wel beschouwd, niet ontevreden zou zijn mocht AA Gent Standard verslaan. En dan is het inderdaad van dattum: feest in Gent! Je zult zeggen, medegerekend de Gentse Feesten, de Patersholfeesten, de Lichtfeesten en de Kerstmarktfeesten, dat men het in Gent gewoon is om te feesten en men er veel verstand van heeft, maar dat valt knap tegen. Al die voornoemde feesten stellen niks voor, en zijn niks anders dan een reden om marginale Gentenaars van onder hun steen te laten kruipen en nog marginalere niet-Gentenaars naar hier te laten afzakken, om zich met zijn allen lam te zuipen, elkaar vol te kotsen, vrouwen onverhoeds bij hun flamoes te grijpen, en tijdens al die feesten is er al bij al zoveel pret te beleven als op de begrafenis van een twaalfjarige die geveld is door een uiteraard kwaadaardige vorm van bijvoorbeeld leukemie. Met andere woorden, als er in Gent gefeest wordt kun je beter thuisblijven.

Het is wel zo dat als AA Gent kampioen wordt dit de eerste keer is in de geschiedenis, en misschien mogen we er wel op hopen dat het feest hieromtrent een naar Gentse normen heel nieuwsoortig en mogelijk zelfs plezierig feest wordt. Overal blauw-witte sjaals en mutsen, juichende mensen, het standbeeld van Jacob van Artevelde dat beklommen wordt door enige meisjes zonder onderbroek, orkestjes die spelen, burgemeester Termont in een tutu dansend op de Korenmarkt, voorzitter De Witte en manager Louwagie die de Leie induiken, de spelers van AA in een open bus rijdend door de hysterische massa, een onoverzichtelijk legioen van letterlijk tienduizenden Gentenaars die op het Sint-Pietersplein uit de bol gaan, en achter iedere struik die te vinden is in de stad zitten minstens vijf Buffalo's te schijten, terwijl ze doorgaan met het glas te heffen op onze gladiatoren. Ja, waarom niet.

Ik zal er zelf helaas niet bij zijn, omdat ik een afspraak heb met een prachtig droommeisje in Antwerpen, alwaar we in restaurant The Jane op intieme wijze zullen babbelen over vanalles en nog wat, en tussendoor zal ik het succes van AA Gent te pas brengen, en het droommeisje en ik zullen klinken op Hein Vanhaezebrouck en zijn onsterfelijk geworden Gentse helden.