La Boum 2 was een balorig evenement. Een karikatuur, slecht georganiseerd, doelloos, chaotisch en zinloos

Mark Coenen is columnist.

Zij die zaterdag afzakten naar het Ter Kamerenbos deden mij denken aan verzetstrijders die pas begin juni 1944 bij de weerstand aansloten, goed wetend dat de geallieerden met hun bootjes al ongeveer halfweg de Noordzee zaten, richting Normandische stranden.

In plaats van met stencils zoals toen verliep de communicatie via veel beklante sociale media; het succes was nochtans eerder bescheiden. Een onbelangrijke eindeseizoensmatch in 1B trekt meer toeschouwers, maar minder politie.

Gelukkig liep het bos ook vol verslaggevers, waardoor de manifestatie een allure kreeg die ze alweer niet verdiende. Reken daar de paniekerige pepersprayspuiters van de politie bij en je hebt iets wat op een relletje lijkt.

Niet moeilijk als je je manifestatie de naam geeft van een Franse puberfilm uit de jaren tachtig, waarvan naast de ravissante maar veel te jonge Sophie Marceau alleen het titelnummer nog bekend is: ‘Dreams are my reality’.

De beste reportage was van Katrin Swartenbroux en stond niet toevallig in deze krant.

Het was uiteindelijk, in de woorden van Eric Corijn, een balorig evenement. Een karikatuur, slecht georganiseerd, doelloos, chaotisch en uiteindelijk zinloos. Dat is bijzonder jammer, al blijft balorig een van de mooiste woorden uit onze taal.

Ter Kamerenbos werd een misplaatste place m’as-tu vu voor verwende rotjongeren, terwijl er absoluut goede redenen zijn om te protesteren: zonder tegenspraak loopt elke democratie vast.

Nu blijkt dat de oppositie in het parlement tandeloos is en de parlementsleden van de regeringspartijen monddood zijn gemaakt is het hoog tijd om in actie te schieten. Dat is een kwestie van organisatie, want voor je het weet lijkt het protest op een uit de hand gelopen cantus zonder bier.

Het zou, zovele jaren na mei 68, een mooi nieuw begin kunnen zijn van wat revolutionair elan, maar zolang dat alleen gaat over het recht op een open terras en een café met bier blijft dit een lachwekkend en puberaal spektakel.

De Daniel Cohn-Bendits van tegenwoordig doen in drankbonnetjes.

De kans is groot dat na 8 mei de meeste militanten ook liever op dat terras blijven hangen dan verder te protesteren. Een kinderhand is gauw gevuld, een pint snel getapt, en wat hebben wij voor de rest verder te klagen? Ik zal het u zeggen.

In Groot-Brittannië is er bijna paniek uitgebroken nu blijkt dat men drie weken na het heropenen van de pubs al door de drankvoorraad is. Zelfs de fabriek van Heineken kan niet volgen, wat toch iets wil zeggen. Na het hamsteren van wc-papier wordt nu de drank gerantsoeneerd. Elke pub krijgt nog maar drie vaten.

Vanaf volgende week belooft het KMI zomerse temperaturen. Na een avondje doorpakken is de drank op en breken er op de Oude Markt van Leuven de eerste relletjes uit.