Kans gemist, hipsterpaus

Hoera, de paus heeft een brief aan ons geschreven! Amoris Laetitia - want hij blijft een klassiek romanticus. Over het gezin, en de liefde. Daar is maanden over nagedacht door een bisschoppensynode. Van ongetrouwde mannen. Zonder kinderen.

Er staat veel goed nieuws in de brief, die eigenlijk een boek is. Tientallen passages over verdraagzaamheid, openheid en modernisering. Een kleine hint over getrouwde priesters, wat broodkruimels voor gescheiden gelovigen, een voortdurend kritische interne blik. Ik ben in alle opzichten een leek, maar wie de tekst doorneemt, leest alvast geen Ratzinger. Franciscus is zoals steeds een ware verademing: zalvend, prutsend aan heilige huisjes, vol goede wil. Hij heeft zijn meest conservatieve volgelingen getemd. De volkse Argentijn, fervent Fiat 500-gebruiker, knuffelopa voor de jeugd, inspirator van miljoenenmassa's. Applaus.

Maar wie neerpent 'Ik wil benadrukken dat eenieder, ongeacht zijn seksuele voorkeur, in zijn waarde moet worden gelaten' en vervolgens onnoemelijk star blijft beweren dat zowel mijn trouwboekje als de liefde die mijn man en ik voor ons kind voelen duidelijk minder punten op de Schaal van God scoort dan die van eender welk heteroseksueel stel, had net zo goed de overige 259 pagina's van Amoris Laetitia niet kunnen schrijven. Elk woord van het document is daardoor hol en betekenisloos. Om nog te zwijgen over hoe jammer het is dat zo veel geleerde koppen tijd blijven steken in het verzet tegen iets dat geen enkel gevaar vormt voor onze maatschappij. Ik kan een paar prangender kwesties bedenken. Maar ik was niet uitgenodigd.

En kom nu niet aanzetten met 'Tom, we moeten ons toch niets aantrekken van die kalende bridgeclub in Rome?' - want de realiteit blijkt anders. Een minuut nadat de paus zijn brief op de post deed, stond ie op de homepage van The New York Times, The Guardian, CNN en deze krant. In Het journaal op Eén werden er vijf volle minuten reportage en studiogesprek aan besteed. Dat allemaal zonder veel poging tot neutraliteit. Er werd ons breed verzekerd dat de paus het goed met ons voorheeft, en er werd door alle media aangenomen dat we daar ook effectief wakker van liggen.

Dit is de waarheid, ook in seculier Vlaanderen: er wordt door beangstigend veel mensen met argusogen naar dit soort moraliserende traktaten uitgekeken, en ze vormen elke dag de basis voor echte, pijnlijke uitsluiting van mensen die niets verkeerd doen, binnen en buiten de katholieke kerk. Zie ook de mensonterende discriminatiewet die deze week in Mississippi werd goedgekeurd. Anno 2016.

De gevaren van een religie die wanhopig blijft proberen om het dagelijks leven te organiseren, zijn in deze bange tijden duidelijk. De hipsterpaus heeft met deze synode en bijhorende conclusies een kans gemist om daarin visionair te zijn. Gelukkig zaaien mijn man, onze dochter en ik onze eigen 'amoris laetitia' wel. Zolang we mogen.