Je wenst dat je zoon had geantwoord dat Andrew Tate een misselijkmakend schertsfiguur is. Maar dat is niet wat hij zei

Bart Eeckhout is journalist en oud-hoofdredacteur bij De Morgen en papa van John John (13) en Missy (9).

Toen de Amerikaanse vrouwenhandelaar en -mishandelaar Andrew Tate onlangs eerst tegen Greta Thunberg en vervolgens tegen de Roemeense politie aanliep, ontlokte dat bij menig ouder een kreet van verbazing. Zij hadden van die hele Tate nog nooit gehoord, maar hun kinderen kenden de man blijkbaar wel. Je bent jaloers op hun naïviteit.

Andrew Tate is voor jou geen onbekende. Zijn figuur is aan tafel al langer het onderwerp van gesprek. En je zou wel wensen dat John John de kwestie vrolijk had afgewimpeld en had geantwoord dat die Tate een misselijkmakend schertsfiguur is met een verknipte blik op meisjes en de wereld. Maar dat is niet wat hij zei. “Hij is niet echt zo”, vertelde je zoon. “Dat is wat zijn tegenstanders van hem maken.” Dat is helemaal de verdediging die Tate voor zichzelf opgetrokken heeft bij zijn volgers op TikTok en YouTube.

Alarm? Ach, misschien een beetje. Onderschat niet hoeveel puberjongens net zo zullen denken. Dan is het beter dat ze er ook openlijk wat van zeggen. Dan kun je er samen over praten. De aantrekkingskracht van dit mediaverschijnsel op jonge jongens zit ’m trouwens niet in zijn giftige kijk op hoe ‘échte’ mannen vrouwen horen te behandelen. Wel in de bijna net zo gevaarlijke illusie die hij verkoopt – en soms letterlijk verhandelt: dat je ook rijk kan worden zonder een klap uit te voeren.

Het idee dat je welvarend kan zijn zonder iets te doen, is behoorlijk wijdverspreid onder jongelui. Leven in overvloed zonder je af te beulen zoals je ouders, die wensdroom. Ook John John hoopt dat het kan. Opnieuw: geen paniek. Hij kreeg de belofte dat hij een paar centen van papa mag investeren in cryptomunten, weliswaar na grondig onderzoek en met begeleiding. Dan leer je er ook nog wat van.

Toch blijft er iets van de Tate-kwestie in je hoofd hangen. Dit ging nog goed, maar de meeste ouders (misschien ook u) hebben amper een benul van wat dagelijks in de hoofden van hun kinderen geplant wordt via sociale media. TikTok is het ergste. Dat gaat allang niet meer over gekke dansjes en leuke muziekjes. Had je zoon onlangs niet geopperd dat die maanlanding mogelijks toch niet helemaal verlopen was zoals ze altijd werd voorgesteld? Zo begint het.

Je aarzelt. Nu klink je wel heel erg als je grootouders die ooit vermoedden dat rock-’n-roll de muziek van de duivel was, wier boodschappen je kon ontcijferen als je de platen van The Beatles of Led Zeppelin achterstevoren draaide. Of zoals de generatie van je ouders die meende dat games hun kinderen gewelddadig zouden maken. En toch durf je het hier te schrijven: er is een probleem met TikTok, en het is niet (alleen) spionage.

Missy en John John rollen gezamenlijk met de ogen als jullie vinden dat het wel weer voldoende TikTok is geweest voor vandaag. Je ziet ze denken: OK boomers!