‘Je familie bezoedelen is jezelf bevuilen, want je hebt altijd een stukje van hen in jou’

No gun, no saffie

Vreemd, Jan Smet ziet wat ik niet zie, en andersom. Ik heb nooit een pastoor zien rondlopen op de redactie van Robbedoes (DM 3/3). Als die er al geweest is, dan niet toen ik er als algemeen hoofdredacteur van de Dupuis-bladen (1969-1974) wel was, maar ook eerder niet, toen wij met Humo en alle andere bladen Dupuis kantoor hielden op hetzelfde adres als Spirou-Robbedoes, zeg maar vanaf 1960. Ik denk trouwens niet dat hoofdredacteur Yvan Delporte een pastoor als pottenkijker zou hebben geduld. Hij zou hem met een welgemeend allez vous faire cuire un oeuf ailleurs de deur hebben gewezen, misschien onder bedreiging van de leeuwenwelp die onder Yvans bureau sliep. Maar inderdaad, geweldscènes zoals het goed gekozen fragment met het overhoopschieten van Fil IJzerdraad, konden later helemaal niet meer.

Het verbaast me dan weer dat Smet niet schijnt te hebben gezien hoe de sigaret uit Lukes mondhoek is verdwenen en vervangen door een grashalm, waar hij op kauwt sinds een nieuwe, nog strengere censuurregel roken in strips heeft verboden. Het is jammer dat wij niet meer kunnen zien hoe onze held, na het oppakken van alweer een klad boeven, en eer hij als lonesome cowboy de ondergaande zon tegemoet rijdt, nog even behaaglijk achteroverleunt op de balustrade van het saloonterras, zijn tabaksbuiltje bij het touwtje trekt en een sigaret rolt.

Karel Anthierens, Sint-Genesius-Rode

Morositeit

Wat is er aan de hand met sommige nieuwslezers? Ik ben net zoals veel ‘lotgenoten’ een nieuwe strategie begonnen: het VRT nieuws op Eén, jarenlang een vaste gewoonte, neem ik nu op. Doorspoelen als het te gortig wordt.

Nieuwslezers moeten informeren, nu hebben sommige zich een nieuwe taak aangemeten: meedoen aan de reeds te ruim verspreide morositeit, zeuren zoals Erika Vlieghe het noemt.

Deze week weer: oef, de 85-plussers worden gevaccineerd vanaf 15 maart. Vreugde alom?

Nee hoor, “het is maar zoals je het bekijkt”. Natuurlijk loopt alles niet ideaal, maar juist nu hebben we nood aan een beetje optimisme. En steeds dat ‘inhakken’, want zo zie ik de vraagstelling nu, werkt averechts. Of is het een nieuwe strategie: vragen stellen om de deskundigen en eventueel politici ‘erbij te lappen’? Zo voed je de zeurmentaliteit en de iedereen-is-incompetent-mentaliteit. Ik probeer zoals velen de coronacrisis rustig en sereen te ondergaan, om er niet aan ten onder te gaan.

Beetje vertrouwen, niet altijd in de politici, wel in de deskundigen.

Wees boos op corona en zeker op de nonchalante, onverantwoordelijke mensen die een loopje nemen met de maatregelen. Een nieuwslezer leest het nieuws, heeft kritische maar niet agressieve vragen en stelt zich niet op als deskundige.

Wat zuurstof graag.

Chris Desomer, Keerbergen

De strijd om Aleppo

De documentairefilm over de strijd om Aleppo (vertoond op Canvas) is confronterend, onthutsend, aangrijpend, ontroerend en bijzonder relevant. De beelden tonen ons vooral de heel sterke weerbaarheid van de mens maar helaas ook de onmacht van de internationale gemeenschap ten overstaan van zogenaamd ongenaakbare, meedogenloze heersers als Assad en Poetin. En in deze tijden van pandemie zouden de beelden ons vooral moeten overtuigen van de bijzonder relatieve last van een zogenaamd ondraaglijke lockdown.

Ivan Rabaut, Torhout

Harry en Meghan

Ik kan begrijpen dat je vlucht voor paparazzi. Als je moeder eraan ten onder gaat weet je wat je te doen staat. Maar dat prins Harry en Meghan Markle nadien zelf de sensatiepers opzoeken, is onbegrijpelijk.

En je familie bezoedelen is jezelf bevuilen, want je hebt altijd een stukje van hen in jou. Misschien hebben ze te veel tijd. Laat ze een ander tijdverdrijf zoeken, een stevige wandeling in Californië bijvoorbeeld.

Mijn vader, God hebbe zijn ziel, zou het met één woord zeggen, strontbedorven (rotverwend).

Lucienne Colpaert, Dendermonde