Jambon en co. kloppen het geld uit ieders zakken om het vervolgens door straalmotoren aan snippers te gooien

Frederik De Backer is columnist.

Binnen twee weken zal ik voor de derde keer in mijn leven hebben gevlogen. Tot die onderneming werd een maand geleden besloten en sindsdien is geen dag voorbijgegaan waarop ik niet heb gedacht aan het afblazen ervan. Want hoe wonderlijk dit triomferen van techniek over natuur ook moge zijn, vliegen is absurd. Vliegen is, zeker gezien de prijs en de impact op onze omgeving, obsceen. Vliegen is voor eikels.

Ik hoop dat ik neerstort.

Maar er is vraag naar, de mens moet en zal de lucht in, en dus is het niet meer dan mijn economische plicht aan die vraag te voldoen. De wereld mag dan ooit een schouwtoneel zijn geweest, vandaag rest een bazaar. Een braderie waar venters en viswijven de straatzanger al jaren overstemmen, met zijn wijsjes en zijn rijmpjes en zijn gammel verdienmodel. Kortom, ik ga op reis en ik neem mee: twee vrienden, een laptop om stukjes te schrijven en de brandende ambitie de luchtvaartsector te steunen.

Die schijnt het nodig te hebben. Ik las immers dat de vliegtuigen van en naar drie Vlaamse regionale luchthavens, die van Deurne, Oostende en Kortrijk, al jaren door óns in de lucht worden gehouden. Niet door onze achter de tuitende oren geplooide benen of afgestane maaginhoud, maar door belastinggeld. Door subsidies.

In de wiskunde is één plus één twee, in de economie drie, en in de kunsten iets om bij te huilen, maar wat in dezen tot tranen noopt is toch vooral hoe Jan Jambon en zijn trawanten het geld uit ieders zakken kloppen om het vervolgens middels handpop Lydia Peeters door straalmotoren aan snippers te gooien. Zo betaalt het Franse Egis, in 2021 goed voor 40 miljoen euro winst, jaarlijks 250.000 euro om de luchthaven van Deurne te mogen uitbaten, maar stopt Vlaanderen het telkens 80 miljoen exploitatiesubsidies toe. In de drie samen pompt de vzw Sterke Jan ruim 200 miljoen voor een omzet van 60 miljoen euro. Waarom niet meteen investeren in jets uit gietijzer?

Al jaren saneert de N-VA het openbaar vervoer kapot, dagelijks nochtans vele honderdduizenden Vlamingen van dienst, voor de cultuursector kon er geen 17 miljoen euro meer af, maar voor drie asfaltstroken waarop twee keer per week een mus en een duif landen spaart de bisschop van Brasschaat kosten noch kosten.

Want Deurne wordt gebruikt door diamantairs en Antwerpen wil ook van luchthaventje kunnen spelen.

Als het over cultuursubsidies gaat, lees je steeds reacties à la ‘waarom moet ik iemands hobby bekostigen?’ Welaan dan: waarom moet ik iemands zakenreisjes financieren? Waarom moet ik betalen om een rijke lul nog rijker te maken? Het tarmac van 80 miljoen ligt op 35 kilometer van Zaventem: je kan je van het ene naar het andere uit een kanon laten schieten! Eén ticketje subsidieer ik alvast met plezier.