In het geval van de IS-weduwen lijkt de rechtsstaat wel een à-la-cartemenu

Sara Vandekerckhove is journalist bij De Morgen.

“Voor ons is het duidelijk: wij willen die ouders nooit bij ons terughalen.” In een weekendinterview in De Morgen liet N-VA-Kamerlid Darya Safai zich uit over de zogenaamde IS-weduwen. Het is algemeen bekend dat als het van haar partij afhangt, die vrouwen nooit of te nimmer nog terug naar ons land mogen komen. Meer zelfs, het liefst van al zouden ze hun de Belgische nationaliteit afnemen. Een nieuw wetsvoorstel daarvoor ligt klaar, aldus Safai. Eentje dat de toetsing van de Raad van State wel moet doorstaan.

Het is opmerkelijk hoe sommige politici met gemak de regels van de rechtsstaat naast zich neerleggen als het gaat over deze vrouwen. Of hun kinderen, want die willen we hier liever ook niet. Er is nochtans regelgeving te over die deze kinderen dat recht verleent: van het Kinderrechtenverdrag tot de Belgische wetgeving. Maar in dit geval lijkt de rechtsstaat een à-la-cartemenu, waarvan we de gerechten kiezen die ons het beste smaken.

Inmiddels beseffen ze ook bij de N-VA dat er wellicht weinig juridische manoeuvreerruimte is om die kinderen te weren. Dus gaat de retoriek als volgt. “We hebben nooit gezegd dat we hen actief gaan repatriëren. (...) We zullen die kinderen helpen als ze zich in een ambassade of consulaat aanbieden.” Mochten we niet beter weten, we zouden het tjevenpraat noemen.

Het wordt nog beter. “Wie een nationaliteit heeft van een land moet trouw zijn aan dat land”, gaat Safai verder. “Niet tegen dat land en zijn waarden gaan strijden en de wapens ter hand nemen.” Mochten we niet beter weten, we zouden haar van belgicisme verdenken.

De bokkensprongen die in dit dossier gemaakt worden, zijn pijnlijk. Te meer omdat haar partij uit een politieke familie voortkomt die zelf jarenlang de eis voor amnestie voor politiek geradicaliseerden uitsprak. Akkoord, dat is inmiddels allemaal erg lang geleden en velen onder ons weten daar het fijne niet meer van, maar dat maakt het daarom niet minder waar. Misschien een goed idee om die zwarte episode van onze geschiedenis aan de Vlaamse canon toe te voegen.

“Voor mij zijn deze vrouwen geen Belgen. Ze hebben op de Belgische nationaliteit gespuugd”, besluit het N-VA-Kamerlid nog. Mevrouw Safai, het is niet omdat je strijdt tegen je land, dat je dan opeens geen landgenoot meer bent. Het is niet omdat je vreselijke wandaden begaat, dat je daarmee ook je nationaliteit verspeelt. Marc Dutroux is wat dat betreft ook een gênant exportproduct, maar hij blijft – of je dat nu wilt of niet – een Belg.

Hetzelfde geldt dus voor die IS-weduwen en hun kinderen. Dat zijn Belgen. Sommigen onder hen zelfs Vlamingen. Je kunt dat vervelend vinden, betreuren en liever niet hebben, maar dat maakt het niet minder waar. Deal with it.