In de nieuwe contrareformatie zijn christenen en moslims bondgenoten

Woorden als 'revolutie' worden lichtzinnig gebruikt. Maar als het katholieke onderwijs in Vlaanderen doorzet met zijn plannen om de islam een volwaardige plek te geven in zijn scholen, dan is de term 'maatschappelijke revolutie' wel op zijn plaats.

Betere kennis over en opleiding in de islam, maar ook vrije keuze over het dragen van een hoofddoek en zelfs inrichting van gebedsruimtes op school... Het is niet min waartoe het katholieke onderwijs zich engageert.

Het vrije onderwijs draagt in zijn relatie met de moslimgemeenschap in het land een erfzonde met zich mee. Lang heeft het het verwijt gekregen dat het het onderricht in zijn eigen godsdienst inzette om de instroom van moslimkinderen in te dijken. De realiteit van vele scholen was diverser, maar het klopt dat voor sommige katholieke colleges en lycea het blanke en exclusieve imago dierbaar was/is. Dit is daar een forse koerscorrectie op.

Dat is een moedig standpunt. In deze tijden waarin islamkritiek de norm en islamofobie gemeengoed is geworden, is met een open geest een andere godsdienst proberen te begrijpen inderdaad al moedig. Het wordt uitkijken of bij de conservatieve basis van het katholieke net geen verzet zal ontstaan, op dezelfde ideologisch-politieke breuklijn als bij het protest tegen de hervorming van het secundair onderwijs.

We moeten niet naïef zijn. Uiteraard spelen strategische motieven mee bij deze bocht. De islamitische 'onderwijsconsument' kan het vrije net helpen om zijn marktleiderschap te behouden. Meer bepaald wil de katholieke leiding een religieus front vormen met moslims tegen de 'goddeloze' opmars van het laïcisme. Deze revolutie draagt daarom de kiem van een nieuwe schoolstrijd in zich, waarin godsdienstonderwijs opnieuw de inzet wordt van de strijd om de ziel van het kind.

Het belang daarvan overstijgt zelfs de schoolmuren. Wat we hier meemaken, is een nieuwe contrareformatie. Niet het protestantisme moet nu met een tegenrevolutie worden bekampt, wel een samenleving waarin elke god naar de marge wordt verdreven. In zo'n strijd zijn christenen en moslims bondgenoten.

Het nieuwe islamstandpunt van het katholieke onderwijs kan dan wel moedig en nuttig zijn om bruggen te slaan waar nu verdeeldheid en wantrouwen heerst, een ideaal eindpunt voor de samenleving is het niet. Het blijft vreemd dat kinderen in Vlaanderen de kans wordt ontzegd om op een open, pedagogisch verantwoorde manier inzicht te verwerven in alle godsdiensten en levensbeschouwingen. In alle netten, zonder indoctrinatie of paternalisme.

Misschien komen we met deze belangrijke opening een stapje dichterbij, maar de weg daarheen is nog zeer lang.

undefined