Ik wil een taaltest waaruit moet blijken welke kleuters besmet zijn geraakt met het Algemeen Nickelodeon Nederlands

Partners in crime en in de liefde. Vincent Byloo maakt radio, Elke Neuville tv. Ze schrijven over alles wat hen beroert, in co-ouderschap: de ene week zij, de andere week hij.

Met de heropening van de kleuter­scholen dinsdag lijkt het begrip ‘lockdown’ binnenkort echt definitief naar de archieven van dat hallucinante jaar 2020 te worden verbannen. Maar dat wil niet zeggen dat we er dan helemaal vanaf zijn. De fall-out zal zich nog maanden, zo niet jaren, laten voelen. Elke andere dag horen we wel een expert weer een nieuw lange­termijn­effect van de lockdown becommentariëren.

Het zal u dan ook hoegenaamd niet storen als ik er nog eentje toevoeg aan dat lijstje. De talen­knobbel van onze kleuters heeft de afgelopen elf weken een serieuze knauw gekregen. Of een extra dimensie, zo u wilt. De vijfjarige in huis heeft zichzelf de afgelopen weken een nieuwe taal aangeleerd, die dekselse auto­didact: “Ik spreek nu Hollands!”

Het begon me te dagen toen de kinderen een ‘partijtje’ wilden organiseren. Ik dacht meteen aan kieslijsten en voorzittersverkiezingen, maar het ging om een ‘partijtje met flensjes en een glaasje prik’. Owkeej dan. Hier in huis vonden tot dan toe enkel feestjes met pannenkoeken en fruitsap plaats, dus vanwaar plots dit bijzondere jargon?

Het is een even dramatisch als irritant gevolg van de langdurige en onbeschermde bloot­stelling aan de met epileptische snelheid bewegende brol op Netflix, Nickelodeon, YouTube en andere online kleuter­content, bij wijze van binnenblijf-tijdverdrijf terwijl de thuiswerkende ouders zich door de tigste video­meeting van de dag worstelden. Pieter Konijn had weer eens penen liggen jatten en Nijntje vroeg der moeder huiwlend om een pleister nadat ze zich bezeerd had. Die bewonderenswaardige uitbreiding van hun woordenschat zou me tevreden moeten stemmen, ware het niet dat dat versrikkeleke Noord-Hollandse accent er gratis bijgeleverd wordt. “Waarom ben je nou zoow sachrijnig, mams?” Niks, kind. Ik huil om het verdwijnen van je huig-‘r’ en je Brabantse ‘a’.

Ik weer Ketnet bewust uit bovenstaand lijstje boosdoeners: de zender slaagt er wonderwel in om zijn kleine klantjes een schare autochtone stem­acteurs voor te schotelen. De oplettende ouder herkent regelmatig de rustige Vlaamse vastheid in het stem­timbre van Vic De Wachter of Stany Crets; Jelle De Beule, Jonas Geirnaert of Linde Merckpoel zetten dan weer border­collies en zebra’s met de juiste tongval neer. Maar aan het hyper-Hollandse schreeuw­taaltje van de familie Pokemon valt gewoon niet te ontkomen.

Een extra diepe zucht van verlichting dus bij ondergetekende, nu onze bloedjes vanaf dinsdag weer in het Verkavelings­vlaams zullen communiceren met hun juf. Lockdown­vriendjes Pikachu, Peppa en Chip worden weer ingeruild voor Basil, Aisha en Fien. Ze zullen spelen op de ­schuifaf en elke dag een schone tekening maken, en ’s middags zit er geen bessen­jam-sendwitch in de brood­trommel, maar een ouderwetse boterham met confituur in hun brooddoos.

Misschien valt hieruit wel een ideetje voor het departement Onderwijs te puren, het steekt daar doorgaans toch niet op een voorstelletje meer of minder: waarom geen taaltest voor kleuters invoeren, meneer Weyts? Eentje waaruit moet blijken welke kleuters besmet zijn geraakt met het Algemeen Nickelodeon Nederlands. Wanneer de dreumesen op de speelplaats een uitroep als ‘Asjemenou!’ of ‘Jeetjemina!’ verkiezen boven het degelijk Vlaamse alternatief ‘Wattefok!’, dan zouden bij de betrokken onderwijsinstelling, CLB en zorgleerkrachten meteen alle alarmbellen moeten afgaan. De preventieve maatregelen kunnen niet draconisch genoeg zijn. Sluit de grenzen voor de harde g en de Gooise r. Ik zou u hart­stikke dankbaar zijn, doei.

Elke Neuville